وبگاه نجوم کرمچاله

فرق بین اخترشناسی,اخترفیزیک,کیهان شناسی در چیست؟

نجوم یا اخترشناسی شامل شاخه‌های مختلفی از جمله اخترفیزیک و کیهان‌شناسی است. اخترفیزیک که شامل زیر شاخه‌های مختلفی مانند سیاره‌شناسی، تشکیل ساختار و تحول ستاره‎‌ها و کهکشان‌ها و غیره است به بررسی ساختار، تشکیل و تحول اجرام آسمانی می‌پردازد برای مثال این که یک ستاره، کهکشان، سیاره یا سیارک، دنباله‌دار، سحابی، خوشه‌ی ستاره‌ای و غیره چگونه شکل می‌گیرند و چگونه متحول می‌شوند یا این‌که اکنون چه شکلی و چه مشخصاتی (جرم، اندازه، حرکت، شکل ظاهری، مقدار و انواع تابش و . . .) دارند یا اینکه این اجرام چطور بر هم اثر می‌گذارند مثلًا اثرات گرانش و تابش‌ خورشید بر سیارات و دیگر اجرام یا این‌که اگر نزدیگ یک ستاره‌ی معمولی یا ستاره‌ای پر جرم باشد، ستاره چه تغییراتی می‌کند.

اما کیهان‌شناسی در ابعاد بزرگ‌تری کل عالم و ساختار‌های بزرگ را بررسی می‌کند و معمولاً به جزئیات کاری ندارد! برای مثال این‌که عالم چگونه تشکیل شده (مثلاً این‌که آیا آغاز عالم یک انفجار بوده؟ و پس از آن عالم چطور انبساط پیدا کرده)، ابعاد آن چقدر است؟ اکنون چه وضعیتی دارد (‌شکل و توزیع مواد در آن چگونه است، انبساط آن چه وضعیتی دارد) و چه آینده‌ای خواهد داشت را بررسی می‌‎کند.

                                           کانال تلگرام : uoniverse@

                               ربات کانال تلگرام : uoniverse_bot@

اثر دوپلر 

(به انگلیسی: Doppler effect) در فیزیک امواج می‌گوید که بسامد ظاهری یک موج بر اثر حرکت فرستنده یا گیرندهٔ آن تغییر می‌کند. این پدیده راکریستیان یوهان دوپلر (۱۸۰۳-۱۸۵۳ میلادی) فیزیکدان اتریشی در مقاله‌ای در سال ۱۸۴۲ بیان کرد. اثر دوپلر در همهٔ امواج مانند امواج صوتی و امواج الکترومغناطیسی (نور) دیده می‌شود.

هرگاه گیرنده‌ای به سمت یک منبع ساکن که از خود موج صوتی می‌فرستد برود، بسامد صوتی که می‌گیرد بیشتر از وقتی است که نسبت به منبع ساکن باشد (شنونده صدا را زیرتر می‌شنود). و اگر از منبع صوت دور شود، موجی را با بسامد کمتر می‌گیرد (شنونده صدا را بم‌تر می‌شنود). اگر منبع موج نیز از گیرنده دور و یا به او نزدیک شود، بسامد صوتی که شنونده می‌شنود نیز به ترتیب کمتر و یا بیشتر می‌شود.

اگر بسامد موج تولید شده در منبع {\displaystyle \nu } باشد و سرعت شنونده و منبع به ترتیب {\displaystyle v_{o}} و {\displaystyle v_{s}} باشد، بسامد موجی که شنونده می‌شنود، {\displaystyle '\nu }، از رابطهٔ زیر به دست خواهد آمد:

در این رابطه {\displaystyle v} سرعت موج در محیط انتشار است. علامت‌های بالایی (+ در صورت و - در مخرج) مربوط به وقتی است که منبع و شنونده به هم نزدیک  می‌شوند و علامت‌های پایینی مربوط به وقتی است که منبع و شنونده از هم دور می‌شوند. این رابطه در دستگاهی نوشته شده است که نسبت به محیط انتشار ساکن است.

اگر سرعت منبع یا ناظر در مقایسه با سرعت نور قابل چشم‌پوشی نباشد، باید رابطهٔ نسبیتی دوپلر را به کار برد که به شکل زیر است:

در این رابطه {\displaystyle v_{r}} سرعت نسبی منبع و شنونده است.

 

پویانمایی برای توصیف اثر داپلر. با حرکت ماشین به سمت چپ، طول موج حاصل از صدای ماشین در سمت چپ کاهش و در سمت راست افزایش می‌یابد.

مثال متداولی که برای توضیح اثر داپلر به کار می‌رود، شنیدن صدای ماشینی است که از دور با آژیر نزدیک می‌شود و عبور می‌کند و سپس دور می‌شود. در هنگام نزدیک شدن، فرکانس دریافتی (در مقایسه با فرکانس گسیل شده از منبع) افزایش می‌یابد. در لحظهٔ عبور این فرکانس با فرکانس گسیل شده از منبع برابر می‌شود، و در هنگام دور شدن فرکانس دریافتی با دور شدن ماشین کاهش می‌یابد. به بیان ساده‌تر آمبولانسی که به فرد ساکن نزدیک می‌شود ظاهراً دارای آژیر تندتری است و وقتی از وی دور می‌شود دارای آژیر کندتر به نظر می‌رسد. علت تغییر فرکانس ظاهری آن است که وقتی منبع موج به دریافت کننده نزدیکتر می شود، هر جبهه موج نسبت به دریافت کنننده فاصله کمتری نسبت به جبهه موج قبلی دارد، بنابر این طول موج کم و فرکانس ظاهری موج افزایش می یابد و برای دور شدن برعکس این پدیده روی می‌دهد.

جستارهای وابسته

اکودوپلر

منابع

• دیوید هالیدی، رابرت رزنیک. «امواج صوتی (فصل ۲۰)». در فیزیک. ترجمهٔ نعمت‌الله گلستانیان، محمود بهار. چاپ ششم ۱۳۷۲. تهران: مرکزنشردانشگاهی، ۱۳۶

                                        کانال تلگرام : uoniverse@

                                  ربات تلگرام : uoniverse_bot@

کرمچاله,کاووس پدیدار:سلام به کاربران عزیز

زکات علم ترویج آن است,با توجه به این پند گهربار و اجابت کردن آن از این پس طی مقالاتی مستند وار بنا داریم تا شما را با علم اختر فیزیک و اصطلاحات رایج آن بیشتر آشنا نماییم,اختر فیزیک و بلاخص فیزیک کوانتوم و مکانیک کوانتوم بیشتر حول محور چگونگی تشکیل ستارگان,چیستایی مواد تشکیل دهنده آنها و چگونگی عملکرد این مواد و ذرات میپردازد که ما در هر یک از این مقالات سلسله وار با یکی از این مواد و اصطلاحات فیزیکی آنها آشنا میشویم تا بیشتر از قبل با دنیایی که در آن زندگی میکنیم آشنا شویم,خواهشمندم شما نیز در این راه ما را تنها نزارید و در قسمت نظرات, ما را از دانش خود سیراب نمایید,باتشکر

پرتوهای کیهانی

 ذراتی هستند که در فضای خارج از اجرام آسمانی تولید شده و به جو این اجرام برخورد می‌کنند. در مورد کره زمین، این امواج در عبور از جو زمین و برخورد با ذرات اتمسفر به ذرات مختلفی مانند مزون‌ها و پوزیترون‌ها تبدیل می‌شوند.

این پرتوها که شامل الکترون و هسته‌های کاملاً یونیزهٔ اتم است، از تمام راستاها به مقدار برابر دریافت می‌شود. راستای ورود، سرچشمهٔ آن‌ها را روشن نمی‌کند، چرا که پرتوهای کیهانی ذراتی باردار  هستند؛ از این رو در زمان حرکت از میان میدان‌های مغناطیسی راه شیری، مسیر آن‌ها پیوسته تغییر می‌کند. انرژی بالای پرتوهای کیهانی نشان‌دهندهٔ آن است که آن‌ها باید در فرایندهای پرانرژی، مانندانفجارهای ابرنواختری، به‌وجود آمده باشند. پروتون با حدود ۹۰٪ و هستهٔ هلیوم با ۱۰۰٪ بیش‌ترین سهم را در این پرتوها دارند. البته مقدار اندکی هسته‌های سنگین‌تر نیز یافت می‌شود که انرژی آن‌ها بین {\displaystyle {{10}^{8}}} تا {\displaystyle {{10}^{20}}\,{\text{eV}}} است. از برخورد پرتوهای پرانرژی کیهانی و مولکول‌های جو، تابش ثانویه پدید می‌آید. این تابش را می‌توان از روی زمین رصد کرد، در حالی که برای مشاهدهٔ مستقیم پرتوهای  کیهانی باید از جو خارج شد. آشکارسازهای مورد استفاده برای رصد پرتو کیهانی شبیه به آن‌هایی است که در فیزیک ذرات به‌کار می‌رود. با توجه به اینکه ذرات در شتاب دهنده‌های زمینی حداکثر به انرژی {\displaystyle {{10}^{12}}\,{\text{eV}}} می‌رسند، پرتوهای کیهانی یک آزمایشگاه طبیعی عالی در پیش روی فیزیک ذرات قرار می‌دهند. بسیاری از ماهواره‌ها و فضاپیماها مجهز به آشکارسازهای پرتو کیهانی هستند.

تاریخچه

در سال ۱۹۱۲ ویکتور هس فیزیکدان اتریشی به دنبال حل معمای کم شدن بار اجسام باردار الکتروسکوپ‌هایی را در نقاط مختلف زمین نصب کرد و از تغییر میزان شدت کاهش بار نتیجه گرفت منشا پرتوهای باردار خارج از زمین است. در سال ۱۹۲۶ رابرت میلیکان به آن نام پرتو کیهانی را داد و به ویکتور هس به کشف پرتوهای کیهانی در سال ۱۹۳۶ جایزه نوبل فیزیک رسید.^[۲]

ذرات ورودی

ذرات اولیه که به جو زمین وارد می‌شوند شامل ۹۲.۹ درصد پروتون،۶.۳ درصد هسته هلیوم(ذره آلفا)،۰.۱۳ درصد هسته عناصر لیتیوم، برلیوم و بور ۰.۴ درصد هسته عناصر کربن، نیتروژن، اکسیژن وفلوئور ۰.۱۸ هسته عناصر سنگین و ۰.۰۵ هسته عناصر بسیار سنگین است.^[۳]

منابع ذرات

منابع این ذرات به ترتیب انرژی (از انرژی کمتر به بیشتر) عبارتند از:ستاره نوترونی، کوتوله سفید، لکه‌های خورشیدی، هسته‌های فعال کهکشانی، فضای میان‌سیاره‌ای، باقیمانده ابرنواختر، دیسک کهکشان، هاله کهکشان، خوشه‌های کهکشانی^[۲]

با این حال هنوز بخش‌های زیادی از منابع پرتوهای کیهانی ناشناخته مانده‌است.^[۴]

ورود ذرات به زمین

 

یک طرح‌واره از مقیاسی کوچک برای واپاشی ذرات پرتو کیهانی

ذرات پس از نزدیک شدن به زمین به علت وجود مغناطوکره دور زمینی در شعاعی خاص می‌چرخند^[۵] و پس از برخورد با جو واپاشی می‌کنند و ذرات  واپاشی شده خود نیز در مسیر خود به سوی زمین واپاشی می‌کنند و به همین منوال ادامه پیدا می‌کنند تا به سطح زمین برسند و تعداد ذرات به زمین رسیده نسبت مستقیم با انرژی ذره اولیه دارد به مجموعه ذرات به زمین رسیده آبشار می‌گویند و در صورت بزرگ بودن این انرژی (در محدوده UHECR و بالاتر) به آن بهمن گسترده هوایی^[۶](EAS) می‌گویند.

طیف انرژی

 

طیف انرژی پرتوهای کیهانی (عرض:میزان شارش و طول:انرژی ذره اولیه).

در طیف انرژی این پرتوها چهار شکستگی وجود دارد:

بین تعداد و انرژی رابطه دیفرانسیلی زیر برقرار است^[۵]:

{\displaystyle N(E)dE=const.E^{-2.7}dE-E

{\displaystyle N(E)dE=const.E^{-3.0}dE-E_{knee}

{\displaystyle N(E)dE=const.E^{-2.69}dE-E_{ankle}

{\displaystyle N(E)dE=const.E^{-4.2}dE-E_{GZK}

که در آن:

E انرژی

N تعداد است.

رصدخانه‌ها

برای رصد پرتوهای کیهانی از آشکارسازهای ذرات مانند آشکارساز چرنکوف و آشکارساز فلوئورسنس استفاده می‌شود.^[۸]

معروف‌ترین رصدخانه‌های پرتو کیهانی عبارتند از:

• رصدخانه پیر اوجر:در مندوزا، آرژانتین قرار دارد و محیطی بالغ بر ۳٬۰۰ کیلومتر مربع را برای آشکارسازی بهمن‌های گسترده هوایی پوشش می‌دهد. و اکثر فعالیت این بخش روی پرتوهای کیهانی با انرژی بسیار زیاد(UHECR) است.^[۲]
• رصدخانه آگاسا:در آکنو، ژاپن که از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۴ فعال بود^[۲]
• رصدخانه های‌رس:در داگ‌وی یوتا، آمریکا قرار دارد.^[۲]
• رصدخانه آماندا:در قطب جنوب برای آشکارسازی نوترینوها به کار می‌رود^[۹] ولی از آن برای تحلیل اطلاعات دیگر پرتوهای کیهانی هم استفاده می‌شود.

شبیه‌سازی

برای شبیه‌سازی برخورد پرتوهای کیهانی با جو زمین و تولید آبشار از برنامه کورسیکا(CORSIKA) استفاده می‌شود

اثرات روی زمین

با بررسی دوره یازده ساله سیکل خورشیدی اثبات شد که پرتوهای کیهانی ناشی از خورشید در کاهش ضخامت لایه اوزن مؤثر است.

                                             کانال تلگرام : uoniverse@

                            ربات تلگرام : uoniverse_bot@

کرم چاله,کاووس پدیدار:

از زمانی که بشر از خود و جهانی که در آن زندگی می کرد آگاه شد آسمان را با ترس و شگفتی، منبعی با جاذبه ای پایدار و افسون کننده می دانست و چرایی های برای او بوجود آورد که اینها چیست که در آسمان می درخشند  بشر که بی وقفه در تلاش فائق آمدن بر جهل و حل اسرار بوده است سرانجام علم نجوم را پدید آورد.تاریخ اختر شناسی با گسترش روز افزون درک آدمی از کیهان مشخص می شود آدمی با مشاهده اجرام آسمانی توانسته است میان نظم و روش زندگی خود با نظم عالم مشاهده پذیر ارتباط برقرار کند برای فهم چگونگی ایجاد و ریشه این ارتباط هماهنگ به حدود 6 هزار سال پیش باز می گردیم و شکل زندگی انسان گذشته را در نظر می گیریم انسان های اولیه بیابان گرد بودند همواره درصدد یافتن منابع غذایی جدید و پناهگاهی برای محفوظ ماندن از رویداد های طبیعی و جوی بوده است بقای انسان بیابان گرد مستلزم آشنایی با شناخت چرخه های رویداد های طبعیت  از جمله روز و شب تغییر شکل ماهانه اهله قمر و تغییر فصل ها بود که در شکار اهمیت داشت این چرخه وقتی اهمیت بیشتری پیدا کرد که الگوی زندگی انسان از بیابان گردی به کشاورزی تغییر شکل یافت انسان به اهلی کردن جانوران و به کاشت و برداشت محصول پرداخت و میبایست تخم را در بهار می کاشت و در پاییز درو می کرد

استون هنج

در جایی بسیار دور از خاستگاه های تمدن به بنای عظیم سنگی بر می خوریم که عمر آن دست کم به 4 هزار سال پیش باز می گردد این باز مانده بنای استون هنج  که حاکی از هوش و عقل آدمی است در ناحیه سالیزبری در جنوب انگلستان واقع شده است این سنگ های عظیم چنان هم خط شده اند که به سوی شمالی ترین نقاط طلوع و غروب خورشید در هنگام انقلاب تابستانی و جنوبی ترین نقاط طلوع و غروب در هنگام انقلاب زمستانی متوجه اند به کمک این هم خطی ها می توان کوتاه ترین و بلند ترین روز های سال را یادداشت و طول سال را به دقت تعیین کرد این استون هنج  حدود و کرانه های طلوع و غروب ماه را نیز نشان می دهد از این رو میتوان آن را جزء اولین رصد خانه ها به حساب آورد....

(لطفا"به ادامه مطلب بروید...)

برای هر ذره‌ای در جهان، نظیری به نام ضد ذره وجود دارد که از هر نظر ( که تا کنون امکان بررسی آن وجود داشته) به غیر از بار الکتریکی، کاملا به آن شبیه می باشد که از ترکیب این ضد ذرات، ضد ماده (Antimatter)‏ بوجود خواهد آمد. بعبارت دیگر در ضد ماده، برعکس ماده، بار هسته منفی و بار ذرات مداری که دور هسته در حرکتند، مثبت است.

نخستین بار در سال 1928 پاول دیراک، فیزیکدان انگلیسی، هنگام حل معادله‌ای درباره ذرات به جوابی رسید که وجود چنین موادی را پیش‌بینی می‌کرد. او هنگام محاسبات خود با معادله‌هایی برخورد کرد که تنها برای یک الکترون با بار منفی و یک الکترون با بار مثبت صدق می‌کرد و لذا برای اولین بار وجود ضد ذره‌ها را پیش‌بینی کرد.
بعدها، در سال 1932، پیش بینی‌های او با آزمایشات تجربی فیزیکدان آمریکایی، کارل آندرسن، به اثبات رسید.
در دنیای ضد ماده، نظیر الکترون، پوزیترون و نظیر پروتون، آنتي پروتون نام دارد. پوزیترون حامل بار مثبت است در حالی که بار الکترون منفی است. (البته نباید پوزیترون را با ذره باردار مثبت دیگر، یعنی پروتون، اشتباه گرفت. پروتون تقریباً 2000 بار سنگین تر از الکترون است. به علاوه پروتون دارای زیر ساختارهایی است به نام کوارک. در حالیکه، پوزیترون هم جرم الکترون است و تا آنجا که می‌دانیم پوزیترون و الکترون هیچ کدام دارای زیر ساختار نیستند.) 
ماده و ضد ماذه نمي توانند يكديگر را تحمل نمايند مثلا هر گاه يك الكترون با يك ضد الكترون (پوزیترون) برخورد كند هر دو متقابلاً يكديگر را منهدم ميكنند و به انرژي يا به عبارت دقيق تر به دو ذره تشعشعي بدون جرم يا به 2كوانت تبديل مي شوند .
البته عكس اين فرآيند نيز امكان پذير است به اين معني كه دوكوانت مي توانند با يكديگر يك زوج الكتروني - پوزيتروني به وجود آورند .فرآيند اول را فرو پاشي پرتوي و فرايند دوم را جفت سازي مي نامند. این تصویر خوبی از تبدیل جرم و انرژی به یکدیگر و بیان فرمول معروف انیشتین است.

                                                                               ضد ماده - Antimatter

 پاد ذرات از برخورد شدید ذرات دیگر در سرعتهای بسیار بالا بوجود می‌آیند. دانشمندان به کمک شتابدهنده‌ها موفق شده اند برای زمان بسیار کوتاه ضد ماده را تولید کنند. ضد ماده به دلیل خاصیت الکتریکی متفاوتی که با ماده دارد نمی‌تواند پایدار باشد. زیرا به محض آنکه ضد‌ ماده در مجاورت ماده معمولی قرار بگیرد، با آن واکنش نشان می‌دهد و تبدیل به انرژی می‌شود. 
معمولا هنگامی كه پاد ذره ها ايجاد مي شوند، انرژی زيادی دارند. به همين دلیل، آنها را در تونل هايی دايره ای به حركت درمي آورند. در بدو حركت اين پادذره ها در هر ثانيه يك ميليون دور در تونل حركت مي كنند اما با كمك ميدان هاي الكتريكي و مغناطيسی سرعت آنها را كاهش می دهند و هنگامی كه ضد ذره ها از حركت باز ايستادند آنها را حفظ می كنند تا با ضد ذره های ديگر تركيب كنند و آنتی اتم به دست آورند.
مرکز اروپایی تحقیقات فیزیک ذرات، سرن، یکی از مهم‌ترین و اثر گذارترین مراکز علمی در جهان است. این مرکز با به کار انداختن شتاب‌دهنده عظیم خود به نام LHC که زیر زمین و در مرز ۲ کشور فرانسه و سوئیس قرار دارد در زمینه فیزیک ذرات و کیهان‌شناسی اقدامات قابل توجهی انجام داده است.
در سال 2002 محققان آزمایشگاه سرن موفق به تولید ضد هیدروژن شدند. اما رفتارهای تکاپویی آنها به گونه ای بود که مطالعه بر روی آنها را غیر ممکن می کرد. این به آن دلیل بود که به محض برخورد اتمهای ضد ماده با جسمی دیگر، یا حتی دیواره اتاقکی که در آن به وجود آمده بودند این اتمها ناپدید می شدند.
اما در تحقیقات جدید، دانشمندان موفق به توليد انبوه ضد ماده در آزمايشگاه شده اند. آنها با استفاده از دستگاه شتاب دهنده توانستند بيش از 50 هزار اتم ضدهيدروژن توليد کنند. اين گام مهمی است که به مطالعه دقيق خواص ضد ماده و حل يکی از بزرگ ترين معماهای جهان کمک خواهد کرد.

                                     ضدماده برای بیش از 15 دقیقه توسط دانشمندان آزمایشگاه سرن به دام افتاده است

اصول نظري ساخت ضد ماده بسيار ساده است اما در عمل تجهيزات لازم، بسيار پيشرفته و البته گران هستند. محققان گروه ATHENA در سرن مي توانند در هر ثانيه 100 اتم آنتي هيدروژن بسازند. با اين سرعت، ساخت يك گرم آنتي هيدروژن چندين ميليارد سال به طول مي انجامد و اين زمان بيشتر از عمر جهان است. 
با بهای تخمینی ۲۵ میلیارد دلار برای هر گرم پوزیترون و ۶۲٫۵ تریلیون دلار برای هر گرم پادهیدروژن، گفته می‌شود که پادماده پرهزینه‌ترین مادهٔ موجود می‌باشد.
کیهان‌شناسان معتقدند هنگام آغاز کیهان و در جریان رویداد انفجار بزرگ (Big Bang) مقادیر ماده و ضد ماده همزمان ایجاد شدند بنابراين مي بايست طي اولين چند ميلي ثانيه عمر جهان، پس از انفجار بزرگ اين دو نوع ذره به هم مي رسيدند و همديگر را نابود مي كردند. اما چرا چنين نشده است؟ شاید این سوال با برملا شدن تمام رازهای این ماده مرموز عالم پاسخ داده شود. در حال حاضر دانشمندان بر این فرضند که در آغاز پيدايش جهان مقدار ماده اندكي بيشتر از ضدماده بوده است. لذا موقع برخورد اين دو نوع ذره، تمام ضدماده نابود شده است و ماده باقي مانده تبدیل به سنگ بنای عالم شده است.
در برخورد ماده و پاد ماده، انرژی عطیمی ایجاد خواهد شد که بیشتر به صورت امواج الکترومغناطیسی و پرتو گاما صورت می‌پذیرد و نسبت به فرایندهای دیگر با مقدار ماده برابر، این فرایند بیشتر از همه آنها (فرایندهای شیمیایی یا هسته‌ای) انرژی تولید می‌کند.
اگر انسان مي توانست نيروگاهها و يا فضاپيماهايي بسازد كه در آنها به طور كنترل شده اي ماده و ضد ماده به انرژي تبديل ميگرديد، اين فضاپيماها، بيشتر از فضاپيماهای فعلي كارآيي داشتند. یک فضاپیمای مجهز به موتور ماده - پاد ماده در کسری از مدت زمانی که امروزه یک فضاپیمای مجهز به موتور هیدروژن مایع لازم دارد تا به ستارگان همسایه خورشید برسد، ما را به آن سوی مرزهای منظومه شمسی خواهد برد.  درهر صورت ضد ماده مورد نياز برای انجام اين كار در دردسترس نيست زيرا كه زمين و منظومه شمسی از ماده معمولی تشكيل شده اند.
یک فیزیکدان، به نام بوریس کیسر، می‌گوید اگر شما بتوانید یک‌چهارم گرم ضد ماده تولید و انبار کنید، واکنش آن با ماده معمولی می‌تواند انفجاری به قدرت ۵ هزار تن تی‌ان‌تی ایجاد کند که همه چیز را در شعاعی بزرگ تبدیل به خاکستر خواهد کرد. اما مشکل کوچکی وجود دارد. با کمک فناوری امروزین برای تولید این مقدار ضد ماده چند میلیارد سال زمان نیاز دارید. 
در عین حال امکان ذخیره ضد ماده از نظر علمی هنوز امکان‌پذیر نیست. ایده استفاده از خلا برای نگهداری آن هم چندان کارایی ندارد، چرا که حتی بهترین خلا قابل دستیابی در زمین با خلا کامل بسیار فاصله داشته و مملو از ذرات ماده است. 
امکان کنترل انرژی حاصل از برخورد ماده و ضد ماده نیز موضوعی است که هنوز فراسوی مرزهای دانش قرار دارد. 
با این حال، اين امكان هم وجود دارد كه جهان های ديگری وجود داشته باشند كه ما قادر به ديدن آنها نباشيم و در آنجا برتري با ضد ماده باشد.

                                                                                      ابر ضد ماده    

در سال 1978، تجهيزات رديابي پرتوهاي گاما كه با استفاده از بالون به آسمان فرستاده شدند يك نوع پرتو گاما را ردگيري كردند كه از فضا منشا مي گرفت. بنظر مي رسيد كه برخورد الكترونها با پوزيترونها باعث انتشار اين پرتو مي شد.
ظاهرا اين پرتوهای گاما از يك ابر ضد ماده كه حدود صد هزار سال نوری پهنا داشته و هسته كهكشان راه شيری را احاطه كرده بود منتشر می شده است. اين ابر غول آسا با پرتوهای گاما و انرژی صد هزار برابرخورشيد مي درخشد. 
اينكه دقيقا چه عاملي باعث ايجاد ضد ماده مي شد براي چندين دهه يك راز باقي مانده بود. 
يك گروه تحقيقاتي بين المللي با چهار سال مطالعه داده هاي ماهواره بين المللي آزمايشگاه اخترفيزيك پرتو گاما از آژانس فضائي اروپا پيشنهاد مي كنند كه اين پوزيترونها اساسا از ستاره هائي كه توسط سياهچاله ها بلعيده مي شوند و همچنين ستاره هاي نوتروني توليد مي شوند.
بر اساس محاسبه پژوهشگران يك ستاره نسبتا عادي كه توسط سياهچاله يا ستاره نوتروني متلاشي مي شود قادر است41^10×1 پوزيترون در ثانيه توليد كند.

کاربرد علمی
امروزه ضد ذرات در پزشکی کاربرد زیادی دارند. برای مثال برای درمان برخی سرطانها از تابش پوزیترون (pet) استفاده می شود. زیرا پرتوی گامای ایجاد شده توسط آن دارای برد بیشتری نسبت به روشهای دیگر الکترون است و میتواند به تمام سلولهای سرطانی نفوذ کند. همچنین برای بررسی فعالیت های مغزی از پاد ماده استفاده شده است.

                             کانال تلگرام:  Uoniverse@

                    ربات کانال تلگرام:  Uoniversebot@

«فراتر از بوزون هیگز» تحقیق جهانی فیزیکدانان در مورد ابعاد پنهان فضا و زمان

کرمچاله؛کاووس پدیدار:علی رغم کشف بوزون هیگز در ۱۴تیر ۱۳۹۱ (۴ جولای ۲۰۱۲) در برخورد دهنده بزرگ هادرون در ژنو، پرسش های متحیر کننده در مورد ماهیت جهان بدون پاسخ باقی می ماند.

مثلأ، خواص اساسی نوترینوها هنوز بصورت یک راز باقی مانده است. و ماده ی تاریک و انرژی تاریک که با یکدیگر ۹۵ درصد از جهان را تشکیل می دهند امروزه هنوز معماهایی حیرت آور هستند.

به گزارش بیگ بنگ، ذره ی هیگز شبیه هیچ ذره ای که تا بحال با آن مواجه شده ایم نیست.چرا این ذره متفاوت است؟ آیا ذرات بیشتری نیز وجود دارد؟ نوترینوها ذراتی بسیار روشن و گریزان (دست نیافتنی) هستند که ضمن حرکت، ماهیتشان تغییر می کند. چگونه آنها را با درکمان از طبیعت انطباق دهیم؟ آیا ابعاد پنهان جدیدی از فضا و زمان وجود دارد؟ ذرات شناخته شده یک ششم از کل ماده در جهان را تشکیل می دهند. مابقی را ماده ی تاریک می نامیم. اما این ماده چیست؟ آیا می توانیم این ذرات را در آزمایشگاه شناسایی کنیم؟ آیا ذرات ناشناخته ی دیگری در طبیعت وجود دارد؟ چهار نیروی شناخته شده در طبیعت وجود دارد. آیا این نیروها جنبه هایی از یک نیروی یکپارچه هستند؟ آیا نیروهای غیر قابل پیشبینی جدیدی نیز وجود دارد؟ هم ماده و هم پادماده در بیگ بنگ به وجود آمدند، اما امروزه جهانمان فقط از ماده تشکیل شده است. چرا؟ چرا انبساط جهان به سرعت پیش می رود؟
دانشمندان در ۶ الی ۱۵ مرداد ۱۳۹۲ (۲۸ جولای الی ۶ آگوست ۲۰۱۳) در دانشگاه مینه سوتا در حین مطالعه ی تابستانی انجمن اسنومس ۲۰۱۳ ( Snowmass 2013) که دستاوردی در میان یک سری از ملاقات های سال گذشته بود، در مورد آن پرسش ها و همچنین پرسش های دیگر بحث کردند. آنها با شناسایی جالب ترین و پویاترین پرسش ها در مورد فیزیک ذرات و با ارائه ی چشم اندازی در مورد کار تحقیقاتی لازم برای پاسخ به آنها، کارشان را به اتمام رساندند. مطالعه ی تابستانی که پاییز امسال منتشر می شود، اهمیت علمی هر پرسش و ابزارات علمی لازم برای جستجوی آنها را با جزئیات توضیح می دهد. جاناتان روزنر ( Jonathan Rosner)، رئیس انجمن فیزیک آمریکا، بخش ذرات و رشته ها بیان کرد: �در رشته ی فیزیک ذرات، انرژی و ایده های زیادی وجود دارد. در طول ۱۲ ماه، بوزون هیگز را کشف کردیم و به اکتشافات جدیدی در مورد رفتار نوترینوها دست یافتیم. واضح است که چیزهای بیشتری برای اکتشاف وجود دارد. کمتر از ۵ درصد از ماده و انرژی در جهان را درک می کنیم. چه آزمایشاتی می توانند به توسعه ی دانشمان در بیست سال آینده کمک کنند؟�به طور قابل توجهی، گزارش نهایی سامر استادی ( Summer Study )، ایده های نسل بعدی دانشمندانی را بازتاب می دهد که در خدمت فیزیک ذره ای هستند. این گزارش شامل نتایج بررسی دانشجویان فارغ التحصیل، محققان فوق دکتری و دانشمندان جوان در این رشته خواهد بود.

ابرهای آبی رنگ شبح مانند در مرکز خوشه ی کهکشانی آبل ۱۶۸۹ در عکس فوق نشان می دهد که دانشمندان تصور می کنند ماده ی تاریک در کجا قرار دارد. آبل ۱۶۸۹ منزلگاه ۱۰۰۰ کهکشان و تریلیون ها ستاره است. هم کهکشان های قابل مشاهده و هم ماده ی تاریک به کشش گرانشی در یک خوشه اضافه می شوند. این نیروهای کششی مثل یک لنز عمل می کنند و وقتی نور از خوشه ای مثل آبل ۱۶۸۹ عبور می کند، خم می شود (می شکند). (فکر کنید نور وقتی از لیوانی خالی یا استخر آب عبور می کند دچار چه تغییراتی می شود.)

(خوانندگان عزیزی که مایل به استنتاج و درک بهتر از موضوع «ماده تاریک و انرژی تاریک» میباشند،لطفا"به مطالب پیشین همین وبگاه مراجعه نمایند.)

                                   کانال تلگرام:. Uoniverse@

                          ربات کانال تلگرام:  uoniversebot@

دورترین کهکشان رصد شد

کرمچاله,کاووس پدیدار;پژوهشگران در این باره اعلام کردند مشاهده این کهکشان به ما نشان می دهد اوضاع جهان پس از وقوع انفجار بزرگ در چهارصد و هشتاد میلیون سال قبل چگونه بوده است.

اخترشناسان اعلام کردند تلسکوپ فضایی هابل موفق شده است دورترین کهکشان را در فضا رصد کند. این کهکشان سیزده میلیارد و دویست میلیون سال نوری از کره زمین فاصله دارد و به دانشمندان در خصوص پیدایش جهان دیدگاه جدیدی می دهد.

پژوهشگران در این باره اعلام کردند مشاهده این کهکشان به ما نشان می دهد اوضاع جهان پس از وقوع انفجار بزرگ در چهارصد و هشتاد میلیون سال قبل چگونه بوده است.

گارث ایلینگورث اخترشناس دانشگاه کالیفرنیا در سانتا کروز در این باره گفت رصد اخیر تلسکوپ هابل ما را به کهکشانهای نخستین بسیار نزدیک کرده است. ایلینگورث و همکارانش از تلکسوپ هابل برای پیگیری تغییرات ایجاد شده در کهکشانها در فاصله زمانی چهارصد و هشتاد تا ششصد و پنجاه میلیون سال پس از وقوع انفجار بزرگ استفاده می کنند. این پژوهشگران تا کنون به این نتیجه رسیده اند که شمار ستاره هایی که طی این دوره زمانی به وجود آمده است در مقایسه با سایر دوره های زمانی بسیار زیاد بوده است.

خبری از بیگانگان فضایی نیست! ما در جهان تنها هستیم

یک ستاره شناس و استاد دانشگاه هاروارد پس از مطالعه بر روی تمام 500 سیاره مشابه زمین که تاکنون کشف شده اند اعلام کرد که احتمالا ما زمینی ها در جهان تنها هستیم و موجودات فضایی وجود ندارند.

هوارد اسمیت استاد برجسته فیزیک نجوم در دانشگاه هاروارد ضمن اعلام اینکه به احتمال بسیار زیاد ما در جهان تنها هستیم گفت: «شرایط بینهایت سخت و دمای بسیار بالا حتی در این سیارات این فکر را بر می انگیزند که هیچ امیدی برای یافتن اشکال دیگر حیات هوشمند در جهان وجود ندارد.»

وی افزود: «ما بررسی کردیم که بخش وسیعی از سیارات و منظومه های خورشیدی دیگر به طور بنیادی با سیاره و منظومه ما متفاوتند و موانع بسیاری در ایجاد حیات به اشکالی که می شناسیم وجود دارند.»

این اظهارات در شرایطی گفته شد که سال گذشته استفان هاوکینگ فیزیکدان نجوم دانشگاه کمبریج و کاشف سیاه چاله ها اعلام کرد که تقریبا مطمئن است که اشکال بیگانه در بخشهای دیگر جهان وجود دارند و ما باید از ملاقات با آنها دوری کنیم چرا که احتمالا برخورد دوستانه ای با ما نخواهند داشت. به عبارتی دیگر، ما دو گزینه پیش روی خود داریم: اول اینکه مورد هجوم و حمله موجودات فضایی باهوشتر و قویتر از خود قرار بگیریم و یا محکوم به تنهایی ابدی شویم.

هوارد اسمیت در خصوص بررسیهای خود توضیح داد: «ما دریافتیم سیاراتی که تاکنون به عنوان سیارات مشابه زمین در سایر منظومه ها یافته ایم شرایط بسیاری سختی برای ایجاد حیات دارند. یافته های جدید ما نشان می دهد که ما می توانیم در جهان تنها باشیم. تعداد بسیار کمی منظومه خورشیدی و سیارات مشابه ما وجود دارند.»

براساس گزارش دیلی میل، بنابراین درحالی که هاوکینگ معتقد است بیگانگان فضایی می توانند در یکی از 40 هزار سیاره دیگر سکونت داشته باشند، اسمیت معتقد است که این ارزیابیها بسیار خوش بینانه است.

حیات با شهاب سنگها به زمین رسیده است

           کانال تلگرام : uoniverse@

کرمچاله/کاووس پدیدار

عالم با دماي بسيار زياد آغاز شده است ، كه سرد شدن آن بر اثر انبساط، حتي تا زمان حاضر هم ادامه يافته است. اين فكر به صورت رويدادها و دورانهاي بسيار اوليه ، به دنبال مهبانگ، در ارتباط با منحني سرمايش نشان داده شده است . در كنار آن  برآورد هاي زمان وقوعشان آمده است(شکل 1)

....در آغاز.....

واپسين تكه‌ از شواهدي كه نويد دهنده نظريه مهبانگ‌اند، عبارت است از اين دليل كه حدود 25 درصد جرم عالم به صورت عنصرهلیوم میباشد. هرچند كه اكثر عناصر، مانند كربن و آهن، را حاصل هيدروژن مي‌دانند كه بر اثر واكنش هسته‌اي در داخل ستارگان به وجود مي‌آيند، اما طول عمر عالم كافي نبوده است تا ستارگان فرصت داشته باشند چنين مقدار زيادي هلیوم را بسازند.
موجه‌ترين توضيح براي اين موضوع عجيب و غريب اين است كه در زماني در گذشته تمامي عالم از يك مرحله چگال داغ عبور كرده كه طي آن بر اثر واكنشهاي هسته‌اي قسمت اعظم هلیوم از هيدروژن ساخته شده. محاسبات نشان مي‌دهند كه دراين مرحله (يا فاز)- يعني مهبانگ داغ- تقريباً 25 درصد جرم عالم، به طوري كه مشاهده شده، به هلیوم تبديل شده است.
گيورگي (ژرژ) گاموف، فيزيكدان امريكاي روس تبار، نخستين كسي بود كه پي برد اين مهبانگ يك مهبانگ داغ بوده است. علت داغ بودن مهبانگ همان است كه هواي داخل تلمبه دوچرخه در هنگام متراكم شدن، گرم مي‌شود. در سالهاي 1940، گاموف با بهره‌گيري از فيزيك هسته‌اي، يعني فيزيك ماده در دماي ميلياردها و ميليونها درجه، به خاطر فهم آنچه كه در چند دقيقه اول پيدايش عالم در آن پيش آمده، دقيقاً همين‌كار را انجام داد. گاموف به فيزيكدانان نشان داده است كه چگونه به لحظه‌هاي اوليه مهبانگ «بنگرند». فيزيكدانان امروزي، به پيروي از وي، دانش خود را درباره ماده در دماي تريلونها درجه و حتي بيشتر به كار مي‌بندند، كه از آزمايشهايشان در شتابگرهاي غول‌پيكر ذرات استنتاج كرده‌اند. اما، در حاليكه گاموف در چند و چون1 دقيقه پس از مهبانگ كندوكاو كرد، آنان شرايط نخستين هزارم هاي يك ثانيه اول و پيش از آن را با اطمينان پيش‌بيني مي‌كنند. ميراث گاموف اين است: ما اكنون پي‌مي‌بريم كه پاسخ اين پرسش‌هايي كه منشأ عالم كجاست، فقط به كمك فيزيك ذرات انرژي بالا داده مي‌شود. فيزيكدانان ذرات اذعان مي‌كنند كه رويداد مهبانگ پر انرژي‌ترين واكنشي بوده كه بوقوع پيوسته است. در واقع زمان با مهبانگ آغاز شده است.
عالم اوليه پاتيل جوشاني مملو از تابش الكترومغناطيسي، به شكل بسته‌هاي كوچك انرژي به نام فوتون، و ذرات ميكروسكوپي ماده بود. با افت دما، چون انرژي موجود براي ساختن ذرات از فوتون رو به كاهش نهاد، مخلوط ذراتي كه بر عالم تسلط داشت، دستخوش تغييري بي‌وقفه شد... اما در زماني كه يك هزارم ثانيه از عمر عالم مي‌گذشت و دما به حدود 1000 ميليارد درجه افت كرده‌بود، عالم پر از ذرات عجيب و غريبي بود كه امروزه مي‌توان به طور زودگذري آنها را در شتابگرهاي ذرات توليد كرد. كواركها، اجزاي تشكيل دهندة ذرات آشناي نوترون و پروتون از آن جمله‌اند
بعد از آن كه حدود يك هزارم ثانيه از عمر عالم گذشت ذرات آشنا: فوتونها، الكترونها، پوزيترونها و نوترينوها بر آن مسلط شدند. كواركها به صورت سه تايي كنار هم قرار گرفتند تا نوترونها و پروتونها ساخته شوند.
رويداد مهم بعدي در تاريخ عالم وقتي اتفاق افتاد كه عالم حدود 100 ثانيه عمر داشت و دماي آن فقط به يك ميليارد درجه افت كرده بود. پروتونها و نوترونها اكنون چندان آهسته حركت مي‌كردند كه مدتي طولاني در مجاورت يكديگر توقف كنند تا چسب هسته آنها محكم شود. همين نيروست كه پروتونها و نوترونها را در هسته اتم به يكديگر مي‌چسباند. بدينسان دوران «سنتز هسته‌اي» آغاز شد، در اين دوره هسته‌هاي اتمي سبك تشكيل شدند. اين هسته‌ها شامل هليم، دومين اتم سبك موجود در طبيعت، با دو پروتون و دو نوترون، همراه با ساير عناصر سبكي چون ليتيم بودند...
رويداد مهم بعدي در حيات اوليه عالم عبارت بود از تشكيل اتمها در حدود سيصد هزار سال پس از مهبانگ، وقتي عالم تا 3000 درجه افت كرده بود، سرانجام به اندازه كافي سرد شده بود كه اتمها بتوانند تشكيل شوند...
و اما دوران واپسين پراكندگي، اهميتش در اين است كه لحظه‌اي را مشخص كرده است كه ماده و تابش مسيرهاي جداگانه‌اي پيمودند. تا آن زمان، فوتونها ذرات ماده را به همان سرعتي از هم جدا مي‌كردند كه اين ذرات مي‌توانستند به هم نزديك شوند. فقط وقتي ماده سرانجام از قيد استبداد تابش رها شد، تحت گرانش شروع به توده شدن كرد و كهكشانها را شكل داد...
ملاحظه فرموديد كه مواد تشكيل دهندة تمام كائنات اعم از زمين و ماه و خورشيد و منظومه شمسي و كهكشان راه شيري و ميلياردها كهكشان و ستاره و سياره و قمر ديگر در آغاز آفرينش همه بهم فشرده بودند. بطوريكه در 43-^10 ثانيه بعد از انفجار بزرگ تمام كائنات در گلوله كوچكي جاي داشته كه تجسم آن در ذهن آدمي مشكل است قطر اين گلوله 33-^10 سانتي‌متر بوده، يعني ميلياردها ميلياردها ميلياردها بار كوچكتر از هسته يك اتم. وزن مخصوص و درجه حرارت اين گلوله غير قابل تصور است. به طور مثال حرارت آن 32^10 درجه بوده يعني عدد يك و از دنبال آن سي و دو صفر! و اما اينكه چه چيزي قبل از اين لحظه آفرينش رخ داده است.
به نظر مي‌رسد كه علم قادر به توصيف يا حتي تصور چيزي منطقي، در عميق‌ترين مفهوم كلمه، در لحظه ابتدايي نيست، هنگامي كه هنوز زمان در صفر مطلق بوده و هنوز هيچ‌چيزي رخ نداده بوده است. در واقع فيزيكدانان تا همين لحظه 43-^10 ثانيه پيش مي‌روند، نه فراتر از آن و به «ديوار پلانگ» معروف برخورد مي‌كنند كه از پشت آن خبر ندارند.

کاووس پدیدار/کرمچاله

کانال تلگرام HTTP://T.ME/UONIVERSE

یا تاثیر گرانشی یک کهکشان دیگر دارای چنین بازوها و ساختارهای حلقه مانند خاصی شده است

به نام خدا
کرمچاله/کاووس بدیدار
زمین چیست و کجای عالم است؟عالم هستی چیست؟هرگاه که به آسمان نگاه میکردم و انبوه ستارگان بالای سرم را میدیدم"این سوالات و اینکه آیا آسمانی که ما قادر به دیدنش هستیم تمام آن چیزی است که باید ببینیم؟آیا آنجا که دیگر عالم قابل مشاهده تمام میشود آسمان و فضا هم تمام می شود؟آیا مرز مکانی فضا آنجاست و یا خیر فضا بی حد و مرز میباشد؟تمام این سوالات و بیشتر از اینها تمام دوران زندگی من را تحت تاثیر خود قرار داد و من سالیان سال به دنبال جواب آنها بودم و بلاخره توانستم گوشه ایی از این خلقت شگفت انگیز را درک نمایم که ما حصل این جستجو و تجربه بکر را طی یک مقاله کوتاه برایتان بازگو مینمایم با شد که شما هم در این تجربه شگفت انگیز با من همراه شده و از آن لذت ببرید و این نکته را که بارها در این مسیر با آن برخورد نمودم را نیز برایتان می گویم : تنها زمانی که به سادگی عالم هستی پی بردید آنگاه میفهمید که عالم چقدر شگفت انگیز و عجیب و غریب میباشد لطفا با من همراه شوید....

نزدیک به 14 میلیارد سال قبل در نقطه ایی از مکان که هنوز به مکانی تبدیل نشده بود و در زمانی که هنوز زمانی نشده بود انفجاری عجیب و شگفت انگیز و به دلیلی که هنوز(شاید فروریختن 1گرم تم درون جرم خود)بر ما معلوم نیست" روی داد"تا در زمانی که شروعش برای ما از 34 میلیارد"میلیارد"میلیارد"میلیاردم صدم ثانیه -34بود فضا و زمان به وجود آمد"وبلافاصله و در زمانی معادل 32میلیارد"میلیارد"میلیارد"میلیاردم صدم ثانیه-32 فضا و زمان وارد یک فازکوتاه از یک تورم و انبساط بزرگ گردید و به اندازه 100000 کیلومتر گسترش یافت"در این مرحله که دما بسیار زیاد میبود(10به توان 17کلوین درجه)و در این محیط بلاسمایی گرم که مانند سوب جوشانی بود 4 نیروی بزرگ و 4چوب عالم هستی بوجود آمدند و با هم یکی گشته اند به این مرحله از آفرینش مرحله یگانگی بزرگ میگویند و این 4 نیرو را به ترتیب 1-نیروی بزرگ وقوی هسته ای(که ما نمونه آنرا در فعل و انفعالات درون خورشید شاهدش هستیم)2-نیروی ضعیف هسته ایی (مثلا"پتاسیم موجود درموز از آن شکل گرفته) 3-نیروی الکترومغناطیس و نیروی گرانش نام نهاده اند در 1ثانیه از انفجار بزرگ که ما آنرا از اینجا به بعد مهبانگ مینماییم"فضا به اندازه سرعت سفر نور در خلا یعنی 300000 کیلومتر گسترش یافت"دمای محیط در این لحظه 100 ترلیون یا 10 به توان 13 درجه کلوین بود و هنوز تا سرد شدن و ایجاد عناصرراه درازی در مقابل است این مرحله زمانی است که ذرات هادرونی یا ذرات کوانتومی زیر اتمی و ذرات تشکیل دهنده اتمها یعنی کوارکها پوزیترونها"نوتریونها و انواع ذرات زیراتمی بوجود آمدند"تا اینجا ما به شروع عالم"نظریه یگانگی بزرگ و تشکیل ذرات هادرونی(بنیادی)که به مدل استاندارد معروف میبا شد نظری افکنده اییم"لطفا در قسمت بعدی این مقاله نیز با ما همراه باشید"
(درکیهان شناسی فیزیکی اولین دوره زمانی در تاریخ جهان را از زمان صفر تا منهای 34صدم ثانیه را زمان پلانک مینامند/نویسنده/)

بعد از 1ثانیه اول و بوجود آمدن 4نیروی اساسی آفرینش و بوجود آمدن ذرات هادرونی و بنیادین در ثانیه های بعدی وخیلی جلوتر یعنی 100000سال بعد از مهبانگ دما به اندازه 10 به توان 10 درجه سانتیگراد کمتر گشت یعنی تقریبا"1000برابر درجه حرارت مرکز خورشید خودمان در این هنگام جهان به طور عمده ذراتی همچون فوتون"الکترون"نوترینو"وپادذره های آنها بعلاوه مقداری پروتون و نوترون در بر داشت در این درجه حرارت پروتونها و نوترونها دیگر انرژی کافی برای گریز از کشش نیروی قوی هسته ایی را ندارند و شروع به پیوستن به یکدیگرو تولید هسته های اتم دو تریوم (هیدروژن سنگین) میکنند (اما قبل از این مرحله ذرات زیر اتمی باید از یک میدان نامریی بنام میدان هیگزعبورکرده باشند که ذرات با برخورد به این میدان دارای جرم شده اند) که حاوی یک پروتون و یک نوترون میباشد"هسته های دوتریوم سپس با پروتون و نوترونهای بیشتری درهم میامیزند وهسته های اتم هلیوم را بوجود می آورند که حاوی 2پروتون و 2 نوترون است در مهبانگ حدود یک چهارم پروتونها و نوترونها تبدیل به هسته هلیوم شدند و مقدار کمی هم هیدروژن سنگین و دیگر عناصر بوجود آمدند و نوترونهای باقی مانده به پرتون تبدیل شدند که همان هسته اتمهای هیدرروژن معمولی است تقریبا" این تصویری است از آغاز ف
تقریبا"380 میلیون سال پس از مهبانگ و زمانی که دما به اندازه کافی سرد گشته بود عاقبت نیروی الکترومغناطیس توانست از بند دو نیروی دیگر یعنی نیروی قوی هسته ایی و نیروی ضعیف هسته ایی خودرا برهاند و ذرات فوتون به صورت تابش الکترو مغناطیس در طیف نور مرئی در خلاء به پرواز در بیاید و سپس جهانی را که ما میشناسیم مرئی و قابل مشاهده گشت(این قسمت از فعالیت عالم مورد علاقه من است زمانی که عالم مرئی شد/نویسنده/)
گسترش عالم

در اینکه آیا خوشه های کهکشانی اول بوجود آمدند ویا اول ستارگان بوجود آمدند در جامعه علمی هنوز به اجماع کلی نرسیده اند و برای این منظور هنوز باید منتظر مشاهدات و نظریه ها و آزمایشات بیشتری باشیم اما برای چگونگی گسترش عالم هستی 3 نظریه مطرح گشته که پس از مشاهدات و آزمایشات فراوان 2 نظریه مردود اعلام گشت و یک نظریه مورد قبول همگان قرار گرفت که در ادامه به تشریح ان 3 تئوری میپردازیم
1-عالم بسته
در این حالت ماده و انرژی فشرده میشوند وعالم به سوی گرمای بی حد اندازه پیش میرود و در آخر از فشردگی ماده انفجاری بزرگ شبیه به مهبانگ اتفاق می افتد
عالم بسته را به صورت یک باد کنک پراز باد در نظر بگیرید (شکل زیر)

در این حالت اگر یک مثلث متساوی الاضلاع را درون این بادکنک قرار دهیم زاویه اضلاع این مثلث بیشتر از 180 درجه میشود علم فیزیک این حالت از گسترش عالم مردود اعلام نموده است و با مشاهدات ما از عالم هستی نیز همخوانی ندارد.
2-عالم باز یا همان زین اسبی
در این حالت عالم به شکل سهمی یا زین اسبی (شکل زیر)گسترده میگردد

در این حالت جهان و عالم با سرعت نور شروع به گسترش مینماید وبسوی انبساط پیش میرود و ستاره ها و کهکشانها از هم دور میشوند در نتیجه عالم به سوی سرد شدن و منجمد شدن پیش می رود ودر آخر عالم خاموش میگردد در این حالت اضلاع مثلث مان کمتر از 180 درجه میشود پس این حالت از عالم نیز نزد فیزیکدانان مردود گشته است
3-عالم مسطح (هندسه اقلیدسی)
عالم در این حالت به صورت مسطح گسترده می گردد(شکل زیر)

طبق مشاهدات با تلسکوپ هابل از هر نقطه که به عالم نگاه می افکنیم آنرا به صورت تخت و مسطح میابیم در این حالت تمام اضلاع مثلث متساوی الاضلاع 180 درجه میباشد باز هم در این حالت کهکشانها و ستارگان از هم دور میشوند وعالم رو به سوی سرد شدن میگذارد
این بود چکیده ایی از توصیف جهان هستی از آغاز مهبانگ تا به زمان حال امید وارم که مقبولتان افتاده باشد
کاووس پدیدار