وبگاه نجوم کرمچاله

تقریبا چهار میلیارد سال پیش، مشتری در جایگاه فعلی خود در دسته بندی سیارات بیرونی قرار گرفت

وبگاه کرمچاله:ستاره شناسان باستانی این سیاره را به یاد پادشاهان رومی، ژوپیتر نامیدند. از دیگر نام‌های این سیاره مشتری و هرمز و پادشاه سیارات است.

.

ویژگی‌های فیزیکی سیاره مشتری

سیاره مشتری چهارمین شی درخشان منظومه شمسی است و تنها خورشید،قمر زمین, ماه و زهره از آن درخشان‌تر هستند.

سیاره مشتری پنجمین سیاره از خورشید و بزرگترین سیاره در سیستم خورشیدی است؛ جرم این سیاره 318 بار بیشتر از جرم زمین و یک هزارم جرم خورشید و از تمام سیارات منظومه خورشیدی دو نیم برابر بزرگتر است همچنین قطر مشتری 11 برابر قطر زمین و چگالی آن 33/1گرم در هر سانتی متر مکعب است.

این سیاره یک ستاره نارس است چون جرم آن کم بوده، دما در مرکز آن افزایش نیافته و همجوشی هسته‌ای اتفاق نیفتاده است. در نتیجه به جای ستاره به سیاره تبدیل شده است.به دلیل بزرگی این سیاره در آسمان شب می‌درخشد

پادشاه سیارات,مشتری ، جاذبه زیادی دارد، وزن در آن بیشتر از سیاره زمین است به طوری که اگر وزنه‌ای روی زمین 32 کیلوگرم باشد در این سیاره 84 کیلوگرم می‌شود

.

مگنتوسفر ( مغناطیس‌سپر، منطقه مغناطیسی پیرامون یک جرم فضایی ) سیاره مشتری بزرگ‌ترین پدیده در سیستم خورشیدی است؛ میدان مغناطیسی این سیاره 20 برابر از زمین قوی‌تر است

طول یک روز در سياره مشتری 

این سیاره در مدار بیضی شکل دور خورشید می‌چرخد و این چرخش 4333 روز زمینی(12 سال زمینی) طول می‌کشد. مشتری  دارای کوتاه‌ترین روز در منظومه شمسی است. یک روز در مشتری تقریبا 10 ساعت طول می‌کشد

ساختار مشتری

سیاره مشتری یک سیاره غولآسا از گاز، مایع و مقدار بسیار کمی سطح جامد است، سطح این سیاره ترکیبی از ابرهای فشرده شده و غلیظ قرمز، قهوه‌ای، زرد و سفید رنگ است؛ این ابرها در مناطقی با رنگ روشن به نام حوزه و مناطقی با رنگ تیره به نام کمربند به شکل ممتدو به موازات با استوا به طور منظم دور این سیاره می‌چرخند.

جو بالاتر مشتری از کمربندهای ابری تشکیل شده است، این ابرها ازعناصر کریستال‌ مانند آمونیاک، سولفور و ترکیب این دو ماده، پدید می‌آیند.

اتمسفر مشتری شبیه به خورشید این ستاره میزبان منظومه شمسی ما است که بیشتر از هیدروژن  و هلیوم درست شده است؛ تقریبا 90 در صد هیدروژن و 10 درصد باقیمانده از هلیوم و در صد کمی ازعناصر گازهای دیگر است.

در ریر جو مشتری، که پر از هیدروژن است، طبقات گاز هیدروژن فشرده شده، هیدروژن فلزی مایع و هسته یخی، سنگی و فلزی وجود دارد.

لکه‌سرخرنگ مشتری

سیاره مشتری به دلیل داشتن لکه سرخ رنگ، دارای معروفیت زیادی است؛ این لکه‌ نشانگر طوفانی بزرگ در سطح این سیاره است و با تلسکوپ‌های زمینی قابل مشاهده است، این طوفان به مدت حداقل 300 سال در آنجا بوده و آنقدر بزرگ است که 3عدد از زمین می‌تواند در آن، جا بگیرد.

اقمار پادشاه سیارات, سیاره مشتری

این سیاره دارای حداقل 63 ماه است؛ 4 عدد از بزرگ‌ترین و شناخته شده‌‍ترین این ماه ها که در سال 1610 توسط گالیله کشف شد که آیو (Io)، اروپا (Europa)، گانیمید (Ganymede) و کالیستو (Callisto) نام دارند. به این ماه ها اقمار گالیله ایی میگویند.این اقماربه راحتی با یک دوربین چشمی معمول در آسمان قابل مشاهده هستند.

گانیمید بزرگ‌ترین قمر در منظومه خورشیدی ما است.

آیو، فعال‌ترین آتشفشان‌های موجود در کل سیارات یا اقمارمنظومه خورشیدی را دارا,است.

کالیستو دارای کمترین انعکاس از چهار اقمار گالیله ایی است و  این مورد نشان می‌دهد که سطح آن ممکن است از سنگ و سخره تیره و بی رنگ تشکیل شده باشد.

اروپا، یک اقیانوسی با عمق ۱۰۰ کیلومتر دارد، گفته می‌شود میزان آب این قمر دو برابر زمین است و تماما سطح آن تا عمق 4کیلومتر یخ زده است.

قمر آیو

قمر اروپا

قمر گانیمد

قمر کالیستو

حلقه‌ سیاره مشتری

مشتری دارای تعدادی حلقه است، این حلقه‌ها خیلی چگال هستند و به‌ راحتی با تلسکوپ ها دیده نمی‌شوند.

اولین باری که کاوشگرها به سیاره مشتری نزدیک شدند، توانستند حلقه‌ سیاره مشتری را مشاهده کنند.

حلقه‌ سیاره مشتری از ذرات گرد و غبار که از برخورد اقمار کوچک‌تر مشتری با ستاره‌های دنباله دار به تشکیل گردیده؛  این حلقه‌ها توسط فضاپیماهای اکتشافی, کشف شدند.

سه حلقه مشتری به ترتیب زیر نام‌گذاری شده‌اند:

حلقه هاله به عرض 22800 کیلومتر، حلقه اصلی که حلقه‌ای نازک و نورانی است به عرض 6400 کیلومتر و حلقه تار عنکبوت که رقیق‌ترین و پهن ترین حلقه ، به عرض 8500 کیلومتر است.

نویسنده : کاووس پدیدار

وبگاه: کرمچاله    kermchale.ir

تلگرام: uoniverse@

کرمچاله/آرتمیس پدیدار

 داستان­‌های علمی-تخیلی اوایل قرن بیستم سیارۀ ناهید را به عنوان سرزمینی دلپذیر با دمای مناسب، جنگل، باتلاق و حتی دایناسور توصیف کردند. در سال ۱۹۵۰، افلاک­نمای هایدن در موزه­ تاریخ طبیعی آمریکا پیش از آغاز دوران مدرن شرکت­‌های فضایی بلو اوریجین، اسپیس ایکس و ویرجین گالاکتیک درخواست اولین ماموریت توریستی فضایی را کرد. متقاضیان تنها می ­بایست نشانی خود را ارسال کرده و مقصد مورد نظر خود از جمله سیاره ناهید را در برگه علامت بزنند.

به گزارش کرمچاله، امروزه سیارۀ ناهید مقصد غیرمحتملی برای توریسم فضایی تلقی می­ شود. همانطور که در ماموریت­‌های بسیار قبلی در چند دهۀ گذشته مشخص شد، این سیاره بیشتر از اینکه بهشتی برای توریست­‌ها باشد، دنیایی جهنمی با دمای بسیار بالا، جوی سمی و آلوده و فشاری خردکننده در سطح آن است. با این وجود، ناسا در حال حاضر مشغول انجام تحقیقاتی بر روی ماموریتی مفهومی و حامل انسان به سیارهی مریخ است. این ماموریت با نام ایده­ی عملی ارتفاع بالای ناهید شناخته می­ شود.

اما چگونه انجام چنین ماموریتی ممکن است؟ با وجود اینکه سیاره­ ناهید ۲ برابر سیاره­ عطارد از خورشید فاصله دارد، دمای سطح این سیاره (تقریبا ۴۶۰ درجۀسانتیگراد) بیشتر از عطارد است. این دما بیشتر از نقطۀ ذوب بسیاری از فلزها از جمله بیسموت و سرب است و حتی ممکن است این فلزها به صورت برف بر روی قله­ کوه­‌های مرتفع این سیاره ببارند. سطح این سیاره، زمینی غیرقابل کشت و مملو از سنگ­‌های بازالتی با ویژگی­‌های آتشفشانی و منطقه­‌های کوهستانی به اندازه­ یک قاره (بر روی زمین) است. همچنین سطح این سیاره از نظر زمین­‌شناسی جوان بوده و رویدادهای سطح­­‌سازی متعددی را تجربه کرده است. چنین رویدادهای شدیدی توسط تجمع گرما در زیر سطح اتفاق افتاده و باعث ذوب­ شدن سطح، آزادسازی گرما و انجماد دوبارۀ سطح شده است. به طور قطع چنین منظره­ای برای هر بازدیدکننده‌­ای، ترسناک است.

ماندن در جو

خوشبختانه ایدۀ اصلی ناسا از سفر به این سیاره، فرودآمدن بر روی سطح آن نیست و قرار است از جو چگال این سیاره به عنوان پایگاهی برای اکتشاف استفاده شود. هنوز به طور رسمی تاریخ دقیقی برای این ماموریت اعلام نشده است. این ماموریت طرحی بلند مدت بوده و به منظور موفقیت در آن از ماموریت­‌های کوچکتر آزمایشی بهره گرفته می­ شود. در واقع با تکنولوژِی امروزی امکان انجام چنین ماموریتی در حال حاضر وجود دارد. قرار بر این است از سفینه‌­های فضایی بالون شکل که قابلیت ماندن در هوا به مدت طولانی را دارند استفاده شود.

با اینکه ممکن است غافلگیرکننده به نظر بیاید، جو بالایی سیاره­ ناهید، شبیه‌­ترین محل به زمین در منظومه­ شمسی به حساب می­ آید. فشار و دما بین ارتفاع ۵۰ و ۶۰ کیلومتری سطح را می­توان با مناطقی در قسمت پایینی جو زمین مقایسه کرد. فشار جوی سیاره­ ناهید در ارتفاع ۵۵ کیلومتری تقریبا نصف فشار جوی زمین در سطح دریا است. در واقع اگر لباس فشار نداشته باشید مشکلی متوجه شما نخواهد بود زیرا این فشار تقربیا برابر با فشار هوا در قله کلیمانجارو است. همچنین شما نیازی به عایق­کردن خود ندارید زیرا دما در این منطقه بین ۲۰ تا ۳۰ درجه­ سانتیگراد است.

جو مناطق بالاتر از این ارتفاع چگالی لازم برای محافظت از فضانوردان در برابر تشعشعات یونیزه فضایی را دارد. فاصلۀ کمتر نسبت به خورشید نیز می­ تواند تشعشعات خورشیدی بیشتری را فراهم کند که می­توان از آن برای تولید انرژی استفاده نمود (حدود ۱٫۴ برابر). بالون مفهومی مورد نظر به دور سیاره شناور بوده و توسط باد جابجا می ­شود. این بالون می­ تواند به صورت موثر با مخلوط گازی قابل استنشاقی مثل اکسیژن و نیتروژن پر شده و خاصیت شناوری به بالون بدهد. امکان این عمل وجود دارد زیرا هوای قابل استنشاق چگالی کمتری نسبت به جو سیارۀ ناهید داشته و در نتیجه باعث بالا رفتن بالون می­ شود.

جو سیاره­ ناهید از ۹۷ درصد دی­اکسید کربن، ۳ درصد نیتروژن و مقادیر ناچیزی از گازهای دیگر تشکیل شده است. جو این سیاره مقادیر بسیار کمی از اسید سولفوریک را در خود دارد که باعث تشکیل ابرهای چگال شده و یکی از دلایل اصلی درخشش این سیاره در منظومه­ شمسی است. در واقع این سیاره حدود ۷۵ درصد نوری که از خورشید بر آن می­ تابد را بازتاب می­ کند. این لایه­ ابری شدیدا بازتابنده در ارتفاع ۴۵ تا ۶۵ کیلومتری سطح سیاره قرار داشته و اسید سولفوریک آن تا ۳۰ کیلومتر پایین‌تر وجود دارد. بنابراین طراحی بالون مورد نظر باید در برابر ویژگی خورندگی اسید سولفوریک مقاوم باشد.

خوشبختانه ما تکنولوژی لازم برای فائق آمدن به مشکل اسید موجود در جو این سیاره را داریم. برخی مواد موجود در بازار نظیر تفلون و چند نوع پلاستیک مقاومت بالایی در برابر اسید داشته و می ­توان از آنها در ساخت لایۀ بیرونی بالون استفاده کرد. با در نظر گرفتن تمام این عامل­‌ها، شما امکان قدم­ زدن بر روی سکویی در خارج از بالون را دارید. تنها لازم است مخزن هوا و لباس مقاوم در برابر مواد شیمیایی با خود داشته باشید.

زندگی بر روی سیاره­ ناهید؟

سطح سیاره­ ناهید توسط رادار کاوشگر آمریکایی ماژلان از مدار آن نقشه‌­برداری شده است. اگرچه، تنها چند محل بر روی سطح سیارۀ ناهید توسط کاوشگرهای ونرا از شوروی در اواخر دهه­ ۱۹۷۰ مورد اکتشاف قرار گرفته است. این کاوشگران اولین و تنها تصاویر سطح سیارۀ ناهید را به زمین بازگرداندند. به طور قطع شرایط سطحی سیاره ناهید کاملا خالی از هرگونه حیات به نظر می­ رسد.

اگرچه جو بالایی این سیاره داستان مجزایی دارد. انواع مختلفی از موجودات اکسترموفیلی در زمین وجود دارند که می­ توانند شرایط جوی منطقۀ قرارگیری بالون را تحمل کنند. گونه­‌هایی نظیر اسیدیانوس اینفرنوس (گونه­‌ای از آرکیا یا باستانیان) را می­ توان در دریاچه‌­های مواد مذاب ایسلند و ایتالیا پیدا کرد. باکتری­‌های هوابردی نیز در ابرهای زمین مشاهده شده است. هیچکدام از این موارد وجود حیات در جو سیارۀ ناهید را تایید نمی­ کنند اما امکان آن وجود دارد و می­ توان آن را با ماموریت پیش روی ناسا مورد بررسی قرار داد.

شرایط اقلیمی کنونی و ترکیبات جوی نتیجه­ی اثر گلخانه‌­ای افسار گسیخته‌­ای (اثر گلخانه­‌ای شدیدی که قابل برگشت نیست) است که سیارۀ ناهید را در اوایل دوران تاریخچه­ آن، از سیاره­‌ای قابل سکونت و شبیه به زمین به وضعیت فعلی آن تغییر داده است. در حالی که ما فعلا انتظار مشاهدۀ تغییرات گسترده در زمین را نداریم، مشخص است که شرایط فیزیکی مشخصی می­ توانند باعث ایجاد تغییرات عمده در اقلیم یک سیاره شوند.

ما می­ توانیم با آزمایش مدل­‌های اقلیمی کنونی با مقیاس شرایط شدید سیارۀ ناهید مشخص کنیم چگونه اثرات اقلیمی مختلف می­تواند منجر به تغییرات اقلیمی گسترده شود. بنابراین سیاره ناهید می­تواند ابزاری برای آزمایش خط قرمز مدل­‌های اقلیمی کنونی ما بوده و اطلاعاتی در خصوص سلامت بومی سیاره­ زمین برای ما فراهم کند. با اینکه سیاره­ ناهید نزدیکترین همسایۀ ما در منظومه­ شمسی است، هنوز ما اطلاعات کمی دربارۀ این سیاره­ در اختیار داریم. در نهایت درک علت وجود گذشته‌­ای کاملا متفاوت در دو سیاره­ مشابه می ­تواند به ما در فهم تکامل منظومه­ شمسی و حتی منظومه‌­های دیگر کمک کند.

                   artimis padidar

 کانال تلگرام کرمچاله: @uoniverse