وبگاه نجوم کرمچاله

تمام آنچیزی که درباره سیاه چاله ها باید دانست!!

تصویر یک سیاهچاله

برای شناسایی سیاه‌چاله‌ها شواهد مستقیم دیدن یا رصد کردن وجود ندارد و سیاهچاله ها به صورت غیرمستقیم رصد می‌شوند.

سیاه‌چاله‌ها بسیار پدیده های عجیبی هستند. سیاه‌چاله‌ها اول بار در نظریه نسبیت عام آلبرت انیشتن مطرح شدند. طبق این نظریه پیش‌بینی می‌شد که تکینگی‌ای در فضا,زمان وجود داشته باشد.

سیاه‌چاله‌ها برای اول بار در سال ۱۹۶۷ توسط پرفسوری به نام جان ویلر نام گذاری گردیدند. سال‌های زیادی این تصور وجود داشت که در مکان های متفاوتی از کیهان سیاه‌چاله‌هایی وجود دارند اما زمینه دیدن آن‌ها فراهم نشده بود تا وجود سیاه‌چاله‌ها در دنیا را توجیه کند. اگر ما جرم مادی را به هر دلیلی فشرده کنیم، مانند فشرده سازی خورشید به اندازه یک توپ پینگ پنگ چگالی آنقدر زیاد و جاذبه انقدر قوی می‌شود که حتی نور هم قادر به فرار از این مکان نخواهد بود. زمانی که چگالی بسیار زیاد و جاذبه بسیار نیرومندگردد، هیچ نور و اطلاعاتی قادر به فرار از این مکان نخواهد بود.

از نظر فیزیکی و نظری، نظریه گارگان چووا(سیاه‌چاله‌ها) مدتهاست که پرورش یافته اما به صورت تجربی در نیامده است. سیاه‌چاله یک جرم مادی بسیار فشرده و چگال است. در بسیاری از سیستم‌های اختر فیزیکی مواد تحت جاذبه خود فرو می‌ریزند. در داستان تحول ستاره‌ها، ستاره‌ها زمانی که به مرحله آخر عمر خود می‌رسند منقبض شده، خود را می‌بلعند و در انتها به سیاهچاله تبدیل می‌شود.

شعاعی وجود دارد که اگر ستاره یا هر جرم گرانشی از آن شعاع مخصوص به خود کمتر باشد(شعاع شوارتزشیلد)، به یک سیاهچاله تبدیل می‌شود. این شعاع بستگی به جرم مادی آن جسم دارد؛ هرچه ماده یک ستاره بیشتر باشد، شعاع آن هم بیشتر می‌شود. برای مثال خورشید زمانی که به شعاع چند میلیمتر برسد، به یک سیاهچاله تبدیل می‌‍شود.

انقلابی بزرگ در توجیه نظریه وجود سیاه‌چاله‌ها

در چند سال اخیر دو رویداد بزرگ در مورد سیاهچاله‌ها روی داده است،یکی از این رویدادها در خصوص دیدن تابش گرانشی بود که در سال‌های اخیر در آشکارساز لایگو رخ داد. طی این رویداد برهمکنشی و بلعیدن دو سیاهچاله توسط یکدیگر و تابش گرانشی آن‌ رصد گردید این رویداد انقلابی بزرگ در توجیه نظریه سیاه‌چاله‌ها را رقم زد. دومین رویدادنیز مربوط به مشاهده اولین سیاه چاله و افق رویداد آن توسط مجموعه تلسکوپ‌های افق رویداد است.

بوجود آمدن سیاه‌چاله‌ها به سناریوهای شکل‌گیری کهکشان‌ها باز می‌گردد،سیاهچاله‌ها به انواع مختلفی تقسیم می‌شود. برخی از این سیاهچاله‌ها با عنوان سیاه‌چاله‌های سنگین(Super-Massive Black Holes) شناخته می‌شود که بعضا بین میلیون تا میلیارد برابر جرم خورشید جرم دارد. این سیاه چاله‌های سنگین معمولا در هسته‌های فعال کهکشانی دیده می‌شود. برای مثال این عقیده وجود دارد که در مرکز کهکشان راه شیری یک سیاهچاله سنگین وجود دارد که میلیون برابر جرم خورشید جرم دارد.

این سیاهچاله که بنام (کمان آ) نامگذاری گردیده است چندی پیش توسط 10 تلسکوپ قوی در مکانهای مختلف دنیا و بطور همزمان با دیدن مرکز کهکشان راه شیری رصد گردید و اولین مرتبه در علم اختر شناسی بود که یک سیاهچاله رصد میگردید.

پیج اینستاگرام:

siahchalehh@