وبگاه نجوم کرمچاله

لطفا از تمام مطالب دیدن فرمایید.

ناسا قصد فرستادن انسان به سیاره ناهید را دارد

کرمچاله/آرتمیس پدیدار

داستان‌های علمی-تخیلی اوایل قرن بیستم سیارۀ ناهید را به عنوان سرزمینی دلپذیر با دمای مناسب، جنگل، باتلاق و حتی دایناسور توصیف کردند. در سال ۱۹۵۰، افلاکنمای هایدن در موزه تاریخ طبیعی آمریکا پیش از آغاز دوران مدرن شرکت‌های فضایی بلو اوریجین، اسپیس ایکس و ویرجین گالاکتیک درخواست اولین ماموریت توریستی فضایی را کرد. متقاضیان تنها می بایست نشانی خود را ارسال کرده و مقصد مورد نظر خود از جمله سیاره ناهید را در برگه علامت بزنند.

به گزارش کرمچاله، امروزه سیارۀ ناهید مقصد غیرمحتملی برای توریسم فضایی تلقی می شود. همانطور که در ماموریت‌های بسیار قبلی در چند دهۀ گذشته مشخص شد، این سیاره بیشتر از اینکه بهشتی برای توریست‌ها باشد، دنیایی جهنمی با دمای بسیار بالا، جوی سمی و آلوده و فشاری خردکننده در سطح آن است. با این وجود، ناسا در حال حاضر مشغول انجام تحقیقاتی بر روی ماموریتی مفهومی و حامل انسان به سیارهی مریخ است. این ماموریت با نام ایدهی عملی ارتفاع بالای ناهید شناخته می شود.

اما چگونه انجام چنین ماموریتی ممکن است؟ با وجود اینکه سیاره ناهید ۲ برابر سیاره عطارد از خورشید فاصله دارد، دمای سطح این سیاره (تقریبا ۴۶۰ درجۀسانتیگراد) بیشتر از عطارد است. این دما بیشتر از نقطۀ ذوب بسیاری از فلزها از جمله بیسموت و سرب است و حتی ممکن است این فلزها به صورت برف بر روی قله کوه‌های مرتفع این سیاره ببارند. سطح این سیاره، زمینی غیرقابل کشت و مملو از سنگ‌های بازالتی با ویژگی‌های آتشفشانی و منطقه‌های کوهستانی به اندازه یک قاره (بر روی زمین) است. همچنین سطح این سیاره از نظر زمین‌شناسی جوان بوده و رویدادهای سطح‌سازی متعددی را تجربه کرده است. چنین رویدادهای شدیدی توسط تجمع گرما در زیر سطح اتفاق افتاده و باعث ذوب شدن سطح، آزادسازی گرما و انجماد دوبارۀ سطح شده است. به طور قطع چنین منظرهای برای هر بازدیدکننده‌ای، ترسناک است.

ماندن در جو

خوشبختانه ایدۀ اصلی ناسا از سفر به این سیاره، فرودآمدن بر روی سطح آن نیست و قرار است از جو چگال این سیاره به عنوان پایگاهی برای اکتشاف استفاده شود. هنوز به طور رسمی تاریخ دقیقی برای این ماموریت اعلام نشده است. این ماموریت طرحی بلند مدت بوده و به منظور موفقیت در آن از ماموریت‌های کوچکتر آزمایشی بهره گرفته می شود. در واقع با تکنولوژِی امروزی امکان انجام چنین ماموریتی در حال حاضر وجود دارد. قرار بر این است از سفینه‌های فضایی بالون شکل که قابلیت ماندن در هوا به مدت طولانی را دارند استفاده شود.

با اینکه ممکن است غافلگیرکننده به نظر بیاید، جو بالایی سیاره ناهید، شبیه‌ترین محل به زمین در منظومه شمسی به حساب می آید. فشار و دما بین ارتفاع ۵۰ و ۶۰ کیلومتری سطح را میتوان با مناطقی در قسمت پایینی جو زمین مقایسه کرد. فشار جوی سیاره ناهید در ارتفاع ۵۵ کیلومتری تقریبا نصف فشار جوی زمین در سطح دریا است. در واقع اگر لباس فشار نداشته باشید مشکلی متوجه شما نخواهد بود زیرا این فشار تقربیا برابر با فشار هوا در قله کلیمانجارو است. همچنین شما نیازی به عایقکردن خود ندارید زیرا دما در این منطقه بین ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد است.

جو مناطق بالاتر از این ارتفاع چگالی لازم برای محافظت از فضانوردان در برابر تشعشعات یونیزه فضایی را دارد. فاصلۀ کمتر نسبت به خورشید نیز می تواند تشعشعات خورشیدی بیشتری را فراهم کند که میتوان از آن برای تولید انرژی استفاده نمود (حدود ۱٫۴ برابر). بالون مفهومی مورد نظر به دور سیاره شناور بوده و توسط باد جابجا می شود. این بالون می تواند به صورت موثر با مخلوط گازی قابل استنشاقی مثل اکسیژن و نیتروژن پر شده و خاصیت شناوری به بالون بدهد. امکان این عمل وجود دارد زیرا هوای قابل استنشاق چگالی کمتری نسبت به جو سیارۀ ناهید داشته و در نتیجه باعث بالا رفتن بالون می شود.

جو سیاره ناهید از ۹۷ درصد دیاکسید کربن، ۳ درصد نیتروژن و مقادیر ناچیزی از گازهای دیگر تشکیل شده است. جو این سیاره مقادیر بسیار کمی از اسید سولفوریک را در خود دارد که باعث تشکیل ابرهای چگال شده و یکی از دلایل اصلی درخشش این سیاره در منظومه شمسی است. در واقع این سیاره حدود ۷۵ درصد نوری که از خورشید بر آن می تابد را بازتاب می کند. این لایه ابری شدیدا بازتابنده در ارتفاع ۴۵ تا ۶۵ کیلومتری سطح سیاره قرار داشته و اسید سولفوریک آن تا ۳۰ کیلومتر پایین‌تر وجود دارد. بنابراین طراحی بالون مورد نظر باید در برابر ویژگی خورندگی اسید سولفوریک مقاوم باشد.

خوشبختانه ما تکنولوژی لازم برای فائق آمدن به مشکل اسید موجود در جو این سیاره را داریم. برخی مواد موجود در بازار نظیر تفلون و چند نوع پلاستیک مقاومت بالایی در برابر اسید داشته و می توان از آنها در ساخت لایۀ بیرونی بالون استفاده کرد. با در نظر گرفتن تمام این عامل‌ها، شما امکان قدم زدن بر روی سکویی در خارج از بالون را دارید. تنها لازم است مخزن هوا و لباس مقاوم در برابر مواد شیمیایی با خود داشته باشید.

زندگی بر روی سیاره ناهید؟

سطح سیاره ناهید توسط رادار کاوشگر آمریکایی ماژلان از مدار آن نقشه‌برداری شده است. اگرچه، تنها چند محل بر روی سطح سیارۀ ناهید توسط کاوشگرهای ونرا از شوروی در اواخر دهه ۱۹۷۰ مورد اکتشاف قرار گرفته است. این کاوشگران اولین و تنها تصاویر سطح سیارۀ ناهید را به زمین بازگرداندند. به طور قطع شرایط سطحی سیاره ناهید کاملا خالی از هرگونه حیات به نظر می رسد.

اگرچه جو بالایی این سیاره داستان مجزایی دارد. انواع مختلفی از موجودات اکسترموفیلی در زمین وجود دارند که می توانند شرایط جوی منطقۀ قرارگیری بالون را تحمل کنند. گونه‌هایی نظیر اسیدیانوس اینفرنوس (گونه‌ای از آرکیا یا باستانیان) را می توان در دریاچه‌های مواد مذاب ایسلند و ایتالیا پیدا کرد. باکتری‌های هوابردی نیز در ابرهای زمین مشاهده شده است. هیچکدام از این موارد وجود حیات در جو سیارۀ ناهید را تایید نمی کنند اما امکان آن وجود دارد و می توان آن را با ماموریت پیش روی ناسا مورد بررسی قرار داد.

شرایط اقلیمی کنونی و ترکیبات جوی نتیجهی اثر گلخانه‌ای افسار گسیخته‌ای (اثر گلخانه‌ای شدیدی که قابل برگشت نیست) است که سیارۀ ناهید را در اوایل دوران تاریخچه آن، از سیاره‌ای قابل سکونت و شبیه به زمین به وضعیت فعلی آن تغییر داده است. در حالی که ما فعلا انتظار مشاهدۀ تغییرات گسترده در زمین را نداریم، مشخص است که شرایط فیزیکی مشخصی می توانند باعث ایجاد تغییرات عمده در اقلیم یک سیاره شوند.

ما می توانیم با آزمایش مدل‌های اقلیمی کنونی با مقیاس شرایط شدید سیارۀ ناهید مشخص کنیم چگونه اثرات اقلیمی مختلف میتواند منجر به تغییرات اقلیمی گسترده شود. بنابراین سیاره ناهید میتواند ابزاری برای آزمایش خط قرمز مدل‌های اقلیمی کنونی ما بوده و اطلاعاتی در خصوص سلامت بومی سیاره زمین برای ما فراهم کند. با اینکه سیاره ناهید نزدیکترین همسایۀ ما در منظومه شمسی است، هنوز ما اطلاعات کمی دربارۀ این سیاره در اختیار داریم. در نهایت درک علت وجود گذشته‌ای کاملا متفاوت در دو سیاره مشابه می تواند به ما در فهم تکامل منظومه شمسی و حتی منظومه‌های دیگر کمک کند.

artimis padidar

کانال تلگرام کرمچاله: @uoniverse

برچسب‌ها: سیاره , سیاره ناهید , زمین , ناسا

تاريخ : سه شنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۷ | ۶:۱۲ ب.ظ | نویسنده : کاوو س پدیدار |

زندگینامه ایی کوتاه از آلبرت آینشتین ودریافت جایزه نوبل برای نسبیت

کرمچاله,آرتمیس پدیدار

آلبرت آنشتین از بنیانگذاران نظریهای نسبیت عام و خاص درسال 1879 در شهر اولم آلمان زاده شد.

اما در سال بعد خانواده وی به مونیخ نقل مکان کرد,در آنجا پدرش هرمان و عمویش جاکوب تجارت نه چندان موفق کالاها و لوازم برقی را راه اندازی نمودند,آلبرت کودکی نبوغ آسایی نداشت اما آنکه او آموزش دبستان را به سختی فرا گرفت ادعایی به گزافه بنظر میرسد.درسال 1894 پدرش ورشکسته شد و همه خانواده به میلان نقل مکان کردند.پدر و مادر آلبرت بر آن بودند تا وی در مونیخ بماند تا درسش تمام شود,اما او رفتار اقتدارگرایانه را نمی پسندید و پس از چند ماه مونیخ را ترک نمود تا به خانواده اش در ایتالیا بپیوندد.وی سپس تحصیلات خود را در زوریخ به پایان رساندو در سال 1900 از مدرسه پر آوازه پلی تکنیک فدرال بنامETHفارغ التحصیل شد.سرشت استدلال طلب وی و ناخوشنودی او از اقتدار گرایی به یافتن منزلت وجایگاهی نزد استادانETHنیانجامید,وهیچ یک از آنان به روال یک زندگی عادی و آکادمیک پیشنهاد دستیاری در دانشگاه را به انشتین نکردند.

دو سال بعد سرانجام توانست کارفرو پایه ایی در اداره ثبت اختراعات سوئیس بدست آورد,در سال 1905 در حالی که کارمند همان اداره بود,سه مقاله نوشت که هم او را به جایگاه یکی از دانشمندان پیشرو جهان رساند,و هم دو انقلاب مفهومی را آغاز کرد,انقلابهایی که درک ما از فضا و زمان را دستخوش تغییر نمود.

درسالهای انتهایی سده نوزدهم دانشمندان معتقد بودند جهان از ماده ایی پیوسته بنام(اتر)آکنده گردیده است,پرتوهای نور و سیگنالهای رادیویی امواجی بودند در این اتر,همچنانکه صدا امواج فشار است در هوا.

برای دستیابی به یک نظریه کامل تنها نیاز بود که اندازه گیریهای دقیقی از خواص کشسانی و الاستیک {اتر} انجام پذیرد,در واقع آزمایشگاه جفرسون در دانشگاه هاروارد برای چنین اندازه گیریهایی ساخته شده بودودر آن هیچ میخ آهنی بکار نرفت تا در اندازه گیریهای مغناطیسی حساس,اختلالی پیش نیاید.اما با این همه طراحان فراموش کرده بودند که در آجرهای قهوه ایی سرخگونی که آزمایشگاه و بیشتر دانشگاه از آن ساخته شده بود مقادیر زیادی آهن وجود داشت.با اینکه ساختمانها همنچنان مورد استفاده قرار دارند,هاروارد هنوز مطمئن نیست که کف یک آزمایشگاه بدون میخ آهنی چه مقدار وزن و سنگینی را تاب می آورد.

در پایان سده تناقضات موجود در اندیشه اتر که همه فضا را آکنده است نمایان گردید.سرعت نور در اتر را ثابت می دانستند اما میپنداشتند که اگر درون اتر همسو با نور حرکت کنید ,سرعت نور کمتر و اگر در جهت مخالف نور حرکت کنید,سرعت آن بیشتر بنظر میرسد.

بر پایه آزمایش مایکلسون-مورلی فیزیکدان ایرلندی جرج فیتز جرالد و فیزیکدان هلندی,هندریک لورنتس پیشنهاد کردند که اجسام متحرک در اتر دچار انقباض و ساعتها کند میگردند,این اقباض اجسام و کند شدن ساعتها چنان خواهد بود که مردمان همگی صرفنظر از چگونگی حرکت خود نسبت به اتر,سرعت یکسانی برای نور در نظر خواهند گرفت(فیتز جرالد و لورنتس هنوز اتر را ماده ایی واقعی میپنداشتند)با این همه آینشتین در ژوئن1905طی نوشتاری خاطرنشان ساخت اگر کسی نمی تواند آشکار سازد چیزی درون فضا در حال حرکت است یا نه مفهوم اتر ,مفهومی زاید است.

در1896معتقدبودند زمین در ماده ایی بنام اتر شناور است

درسال1896دانشمندان معتقد بودند زمین در ماده ایی بنام اتر شناور است و نور از درون این ماده به زمین میرسد

به جای آن,او از این اصل موضوع آغاز کرد که قوانین علم برای تمام ناظرانی که بطور آزاد در حرکتند باید یکسان باشند,بویژه آنان باید صرفنظر از اینکه سرعت حرکتشان چقدر است ,سرعت نور را یکسان اندازه گیری نمایند,نور از حرکت آنان مستقل است و در همه جهات یکسان میباشد.

این مستلزم آن بود که پندار کمیتی جهان بنام زمان که همه ساعتها آن را میسنجند کنار گذاشته شود.به جای آن هر کس زمان شخصی خود را دارد,زمانهای 2نفر در صورتی یکسان است که آن 2 نفر نسبت به همدیگر بی حرکت با شند و چنانچه نسبت به هم در حرکت باششند یکسان نیست.

این واقعیت با چند تجربه ثابت گردیده,از آن میان 2 ساعت دقیق را در دو جهت مخالف از هم با هواپیما به دور دنیا گرداندند و در بازگشت اختلاف زمانی بسیار نا چیزی را میان آن 2 ساعت دقیق مشاهده نمودند

اصل موضوع آینشتین مبنی بر آنکه قوانین علم برای همه ناظرانی که آزاد در حرکتند یکسان است,بنیان نظریه نسبیت بود,اصطلاح نسبیت متضمن آن بود که تنها حرکت نسبی دارای اهمیت است,سادگی و زیبایی این نظریه اندیشمندان بسیاری را متقاعد ساخت,اما مخالفتهای بسیاری نیز همچنان برجای ماند.آینشتین دو مطلق علم سذه نوزدهم را سرنگون ساخته بود:ایستایی مطلق,که در اتر جلوه میافت,و زمان مطلق یا جهانی که همه ساعتها آنرا اندازه میگرفتند.

در سال 1921 آینشتین جایزه نوبل را بخاطر کشف مهم ولی(با معیار وی)نسبتا کوچکترش را که در سال 1905 صورت پذیرفته بود دریافت نمود ولی هیچ سخنی از نسبیت که بسیار مناقشه برانگیز می نم.د ,به میان نیامد. با این همه نظریه نسبیت اینک در بست توسط جامعه علمی پذیرفته شده است و پیش بینیهای آن در موارد بی شماری تایید گردیده اند.

پایان

نویسنده و ویرایش : آرتمیس پدیدار

کانال تلگرام کرم چاله: uoniverse@

ربات سرگرمی و دانستنیهای کانال تلگرام کرم چاله: uoniversebot@

برچسب‌ها: آینشتین , اتر , زمان , فضا

تاريخ : سه شنبه ۱۳ شهریور ۱۳۹۷ | ۱۰:۴۴ ب.ظ | نویسنده : کاوو س پدیدار |

تصاویری زیبا از عالم

کرمچاله

تصویر شگفت انگیز از فضا

از زمانی که انسان ها با ارسال کاوشگر بدون سرنشین و سفر جسمی به فراسوی جو زمین شروع به کشف رمز و راز فضا کرده اند، تعداد زیادی از تصاویر شگفت انگیز جمع آوری شده اند. اغلب عکس های فضا برای اهداف علمی گرفته شده اند، اما اغلب عکس ها زیباترین تصاویر شگفتی های جهان را نشان می دهند. این مقاله 20 تصویر حیرت انگیز از فضا را ارائه می دهد.

1. سیاره زمین

این تصویر زیبا که توسط فضانوردان فضاپیمای آپولو 17 گرفته شد سنگ مرمر آبی نامیده شد زیرا در آن زمان، خورشید پشت سر آنها قرار داشت و همه بخش های سیاره زمین که قابل رویت بود روشن بود، شکل زمین مثل یک سنگ مرمر شیشه ای غول پیکر است. این عکس آفریقا و قطب جنوب را در نیمکره جنوبی نشان می دهد و توسط یکی از فضانوردان در تاریخ هفتم دسامبر 1972 گرفته شده است.

2. سحابی شکارچی

از زمانی که انسان ها توجه شان را به آسمان ها معطوف ساخته اند آنها از سحابی شکارچی آگاه بودند، سحابی شکارچی یکی از ویژگی های آسمانی است که در جنوب کمربند شکارچی واقع شده است و با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است. فرهنگ باستانی مایاها مرکزی امریکا یک داستان عامیانه دارد که این بخش پر ستاره آسمان شب را توضیح می دهد. تلسکوپ فضایی هابل این تصویر فوق العاده را از سحابی شکارچی در سال 2006 گرفته است که به بشریت دقیق ترین دید را از شکارچی ارائه می کند.

3. گرفتگی زحل

در 15 سپتامبر 2006، مدارگرد کاسینی ناسا به داخل سایه زحل رفت و 12 ساعت را صرف عکاسی از این سیاره و حلقه های آن نمود که از این سیاره در مقابل خورشید محافظت می کردند. در مجموع 165 عکس در یک موزاییک ترکیب شدند تا این تصویر شگفت انگیز را از زحل گرفتگی ستاره مرکزی منظومه شمسی مان ایجاد کنند.

4. سحابی اسکیمو

ویلیام هرشل، ستاره شناس بریتانیایی، این سحابی را در سال 1787 کشف کرد، و سپس آن را سحابی اسکیمو نامید زیرا شکل گیری دو پوسته غیر معمول آن شبیه چهره فردی است که در داخل کلاه خالی ژاکت زمستان قرار دارد. ستاره مرکزی شبیه به خورشید خود مان است، و رگه های نارنجی عجیب و غریب در قسمت بیرونی دیده می شوند که در تمام جهات به مدت یک سال نوری گسترش یافته اند.

5. والس مارینریس، مریخ

این تصویر، موزاییک کلاژ شده 102 عکس که توسط مدارگرد وایکینگ 1 در سال 1980 گرفته شده است، مریخ و والس مارینریس گسترده را نشان می دهد که یک جای زخم عمیق از طریق خط استوا این سیاره را قطع کرده است. این سیستم دره ها دارای 4000 کیلومتر طول ، 200 کیلومتر عرض، 8 کیلومتر عمق در پایین ترین نقطه آن است، و بزرگترین دره عمیق و باریک شناخته شده در منظومه شمسی است.

🆔👉@uoniverse

🆔👉@uoniversebot

برچسب‌ها: زمین , سحابی شکارچی , زحل , سحابی اسکیمو

تاريخ : سه شنبه ۲۲ فروردین ۱۳۹۶ | ۳:۸ ب.ظ | نویسنده : کاوو س پدیدار |

مطالب اخیر