استیون هاوکینگ طی مقاله ای سه نظریه جالب توجه و واقع گرایانه را برای سفر در زمان ارائه کرده است که به اعتقاد وی یکی از این نظریات عملی خواهد بود.
استیون هاوکینگ فیزیکدان مشهور انگلیسی که به تازگی در نشریات و برنامه های تلویزیونی در رابطه با عجایب علم فیزیک و سفر در زمان اظهار نظرهای قابل توجهی ارائه می کند به تازگی در قالب مقاله ای به بررسی شیوه های ممکن برای سفر در زمان پرداخته است که بخشی از آن در نشریه ان بی سی به این شکل منتشر شده است:

بعد چهارم :

نظریه اول هاوکینگ بر این اساس مطرح شده است که باید زمان را در قالب یک بعد، مانند طول، عرض و یا ارتفاع در نظر گرفت. وی در مثالی می گوید: “در هنگام رانندگی به سوی جلو حرکت می کنید، این یک جهت است، به سمت راست یا چپ دور می زنید، این جهتی دیگر است، جهت سوم زمانی است که بر روی یک جاده کوهستانی حرکت می کنید و بعد چهارم در چنین سفری زمان است.”

هاوکینگ می گوید: “فیلمهایی با مضمون سفر در زمان معمولا ماشینهای عظیم و پر مصرفی را نشان می دهند که مسیری را در میان بعد چهارم گشوده و تونلی را در دل زمان باز می کند. مسافر زمان نیز خود را برای تجربه ای ناشناخته آماده کرده و وارد این تونل شده و آنگاه در ناکجاآبادی ظاهر می شود. شاید مفهوم کلی چنین شیوه ای کاملا بعید و کاملا متفاوت از واقعیت به نظر آید اما ایده کلی آن چندان غیر عقلانی نیست.

“در واقع قوانین فیزیک با ایده سفر در زمان از طریق درگاه هایی به نام “کرم چاله” انطباق دارند. این درگاه ها در اطراف ما پراکنده اند تنها به دلیل کوچک بودن امکان مشاهده آنها وجود ندارد. این حفره ها در گوشه های پنهان فضا و زمان خود را نمایان می کنند. هیچ چیز مسطح و جامد نیست، در صورتی که از فاصله ای بسیار نزدیک به هر جسمی نگاه کنید حفره ها و چین خوردگی هایی را می توان در آن مشاهده کرد. این یکی از اصول بنیادین فیزیک است که شامل حال زمان هم می شود.”

کرم چاله:اَختَرشناسی، ستاره‌شناسی یا نجوم به دانشِ بررسی موقعیت، تغییرات،  حرکت و ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی «پدیده‌های آسمانی» ازجمله ستاره‌ها، سیاره‌ها، دنباله‌دارها، کهکشان‌ها و پدیده‌هایی مانند شفق قطبیو تابش زمینهٔ کیهانی گفته می‌شود که منشأ آنها در خارج از جوّ زمیناست. اخترشناسی با رشته‌هایی همچون فیزیک، شیمی و فیزیکِ حرکتارتباط تنگاتنگ دارد و همچنین با رشتهٔ کیهان‌شناسی (پیدایش و تکامل عالم) ارتباط نزدیکی دارد.^{[نیازمند منبع]}

اگر فقط ستاره‌ها مطالعه شوند به آن اخترشناسیِ ستاره‌ای گفته می‌شود.

اخترشناسی یکی از قدیمی‌ترین علوم است. اخترشناسان در تمدن‌های اولیهٔ بشری به‌دقت آسمان شب را بررسی می‌کردند و ابزارهای سادهٔ اخترشناسی از همان ابتدا شناخته‌شده بودند. با اختراع تلسکوپ، تحولی عظیم در این رشته ایجاد شد و دوران اخترشناسی جدید آغاز شد.

در قرن بیستم، رشتهٔ اخترشناسی به دو رشتهٔ اخترشناسی رصدی و اخترشناسی نظری تبدیل شد. در اخترشناسی رصدی  به‌دنبال گردآوری داده‌ها و پردازش آنها و همچنین ساخت و نگهداری ابزارهای اخترشناسی هستیم. در اخترشناسی نظری به‌دنبال کسب اطمینان از صحت نتایج به‌دست‌آمده از مدل‌های تحلیلی و تحلیل‌های کامپیوتری هستیم. این دو رشته یکدیگر را تکمیل می‌کنند؛ به این ترتیب که کار اخترشناسی نظری ارائه شرحی بر رصدها و وظیفه اخترشناسی رصدی اثبات عملی نتایج پیش‌بینی‌شده در نظریه‌هاست. با استفاده از یافته‌های اخترشناسی می‌توان نظریه‌های بنیادین فیزیک مانند نظریهنسبیت عام را آزمایش کرد. در طول تاریخ، اخترشناسان آماتور در بسیاری از کشف‌های مهم اخترشناسی نقش داشته‌اند و  اخترشناسی یکی از محدود رشته‌هایی است که در آن افراد آماتور نقشی بسیار فعال دارند و مخصوصاً در کشف و مشاهده پدیده‌های گذرا و محلی امیدوارکننده، ظاهر شده‌اند. علم اخترشناسی مدرن را نباید با علم احکام نجوم (طالع‌بینی یااخترگویی) مقایسه کنیم چراکه در طالع‌بینی یا اخترگویی اعتقاد بر آن است که امور انسان‌ها با موقعیت اجرام سماوی در ارتباط است. اگرچه اخترشناسی و طالع‌بینی یا اخترگویی دو رشته‌ای هستند که منشأ یکسانی داشته‌اند اما بیشترِ اندیشمندان بر این باورند که این دو رشته از هم جدا شده‌اند و تفاوت‌های بسیاری بین آنها وجود دارد.^[۱]

                                           Uoniverse@

                                      Uoniverse_bot@

دید کلی

نیلزبور (1962 - 1885) ، از بنیانگذاران فیزیک کوانتوم ، در مورد چیزی که بنیان گذارده است، جمله‌ای دارد به این مضمون که اگر کسی بگوید فیزیک کوانتوم را فهمیده ، پس چیزی نفهمیده است. 

برای متن کامل لطفا به ادامه مطلب بروید....

تلسکوپ فضایی هابل

 تلسکوپ فضایی هابل که همه آن را می‌شناسیم و نامش را بارها شنیده‌ایم، در سال 1990 توسط فضاپیمای دیسکاوری (فضاپیمای ناسا که مأمور ارسال فضانوردان و قطعات مورد نیاز به ایستگاه بین‌المللی فضایی است) در مدار زمین قرار گرفت. نام این تلسکوپ برگرفته از نام اخترشناس معروف آمریکایی، ادوین هابل است که در مورد سحابی‌ها تحقیق می‌کرد. تلسکوپ هابل یکی از معروف‌ترین و پرکاربردترین تلسکوپ‌های فضایی است و نتیجه همکاری مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا است. هابل در مدار تحتانی زمین قرار گرفته است که به آن اجازه می‌دهد عکس‌هایی با وضوح بالا، کیفیت مناسب و بدون نور پس زمینه تهیه کند. شیوه عکس‌برداری هابل مسیری کاملاً متفاوت با دوربین‌های معمولی را طی می‌کند؛ به عنوان مثال هابل به جای استفاده از فیلم‌های رنگی، از آشکارسازهای الکترونی استفاده می‌کند.

تمام فعالیت‌های هابل از پایگاهی زمینی در ناحیه گودارد(Goddard) واقع در ایالت مریلند، کنترل می‌شود. قرار است تلسکوپ فضایی جیمز وب، جانشین هابل شود که هم از نظر ابعاد و هم تجهیزات، به مراتب از هابل مجهزتر است. در فاصله سال‌های 1993 تا 2002، چهار شاتل فضایی مسئولیت جایگزینی قطعات، بروزرسانی و بهبود سیستم‌های مورد استفاده این تلسکوپ را برعهده داشتند. قرار بود هابل به دنبال ساخت تلسکوپ وب بازنشسته شود؛ ولی این گونه که از قرائن برمی‌آید مأموریت آن احتمالا شاید تا 2020 نیز تمدید شود؛ هر چند شنیده‌ها حاکی از آن است که تلسکوپ جیمز وب در سال 2018 راه‌اندازی خواهد شد. 

                                                           wormhole
                                                          uoniverse@   آدرس جوین تلگرام

کرم چالن،کاووس پدیدار:برپایه یک تحقیق تازه، یافته‌های تلسکوپ فضایی هابل نشان می‌دهد که جهان ما ده برابر بیش از آنچه که تاکنون تصور می‌شود، کهکشان دارد. به گزارش وبسایت سازمان فضایی آمریکا، ناسا، به لطف هابل و دیگر مشاهده‌گران فضا، حالا گروهی دانشمندان متوجه می‌گویند که جهان بسیار شلوغ‌تر از آن چیزی که است که فکر می‌کردیم.

بررسی داده‌های تلسکوپ هابل، و دیگر تلسکوپ‌های فضایی،‌ که توسط تیم کریستوفر کانسلیس از دانشگاه ناتینگهام در بریتانیا انجام شده ، نشان می‌دهد که در زمان شکل‌گیری جهان، در یک فضای مشخص ده برابر بیشتر از آنچه که اکنون شمارش می‌شود، کهشکان وجود داشته است.

بیشتر این کهکشان‌ها، به نسبت کوچک و کم نور بودند و جرمی به اندازه کهکشان‌های اقماری اطراف کهکشان راه شیری دارند. وقتی این کهکشان‌های اقماری با هم ادغام و کهکشان‌های بزرگتر را شکل دادند، شمار کهکشان‌ها در جهان کاهش پیدا کرده است. این به این معناست که در طول تاریخ تکوین جهان، میزان پراکندگی کهکشان‌ها در فضا به یک اندازه نبوده است. این یافته‌ بسیار مهم به زودی در مجله علمی استروفیزیکال منتشر خواهد شد.

دکتر کانسلیس می‌گوید که این یافته‌ها شاهد قوی‌ای بر این است که تکامل کهکشان‌ها در طول تاریخ جهان به‌وقوع پیوسته و به نحو چشمگیری باعث کاهش تعداد کهکشان‌ها شده است. «این به ما مدرکی دال بر درستی مدل شکل‌گیری از بالا به پایین جهان هستی می‌دهد.»

یکی از پرسش‌های بنیادین در دانش ستاره‌شناسی شمار کهکشان‌هایی است که در جهان موجودند. تاکنون تصور بر این بود که ۲۰۰ میلیارد کهکشان در عالم موجود است،‌ اما این یافته‌های تازه می‌گوید که این عدد را باید ضرب در ده کرد. کانسلیس و گروهش با برسی تصاویر هابل از عمق فضا، تطبیق این داده‌ها با یافته‌های تیم‌های دیگر و همینطور یک مدل تازه ریاضی که به آنها امکان تخمین زدن تعداد

کهکشان‌هایی را که در حال حاضر قابل رصد نیستند به این نتیجه رسیده‌اند. آنها می‌گویند که برای اینکه شمار کهکشان‌هایی که الان می‌شناسیم با جرم آنها جور در بیاید، باید ۹۰ درصد از کهشکان‌های دیگر در فضا ( که یا بسیار کوچک و کم نور یا بسیار دور هستند) وجود می‌داشتند. این کهکشان‌ها در طول تاریخ جهان به همدیگر پیوسته‌اند و تبدیل به کهکشان‌های بزرگتری شده‌اند که امروزه قابل رویت هستند.

کرم چاله،کاووس پدیدار:پایان ماموریت رزتا روز جمعه با «خودکشی» این سفینه به پایان رسید. این فضاپیما بگونه ای طراحی نشده بود تا به زمین بازگردد. به همین دلیل رزتا عمدا به سوی ستاره دنباله دار«۶۷ پی/چوریوموف- گراسیمنکو» که بمدت دو سال بدور مدارش می چرخید هدایت شد و بدین ترتیب عمر آن پس از ارسال اطلاعات ارزشمند به زمین به پایان رسید.

رزتا اولین ساخته دست بشری است که از زمین به دیدار شهاب سنگی رفت.

به گزارش یورونیوز، روز جمعه ۹ مهر (۳۰ سپتامبر) روز مهمی برای دست اندکاران این پروژه بزرگ بین المللی در آژانس فضایی اروپایی بود. در این روز رزتا در مسیر برخورد عمدی با این ستاره دنباله دار قرار گرفت.

بر اساس محاسبات رزتا در بخشی از سر ستاره دنباله دار اردکی شکل و در مساحتی به وسعت ۵۰۰ تا ۷۰۰ متر به آن برخورد می کرد.

پس از برخورد رزتا، این فضاپیما برای همیشه روی ستاره دنباله دار باقی خواهد ماند و هیچ راهی برای دستیابی به آن وجود نخواهد داشت. به این ترتیب فضاپیما رزتا، پس از پایان ماموریتش به کاوشگر فیله که پیش از این از رزتای مادر جدا و بر سطح دنباله دار چوری نشسته بود، پیوست.

باطری های کاوشگر فیله به دلیل قرار گرفتن فیله در شکاف صخره ای آنگونه که باید نور خورشید را دریافت نمی کرد. اما در مدت کوتاهی که فیله در سطح دنباله دار فعال بود اطلاعات بسیار ارزشمندی را به زمین ارسال کرد.

رزتا تاکنون هیچ وقت در فاصله ای نزدیکتر از ۱.۹ کیلومتری این ستاره دنباله دار قرار نگرفته بود.

رزتا روز جمعه پیش از آن که به سطح دنباله دار چوری برخورد کند و به حیات عملی خود پایان دهد آخرین اطلاعات را در مورد این ستاره به زمین مخابره کرد.

درباره ماموریت رزتا

این اولین ماموریتی در تاریخ علم بود که در آن سرانجام یک ساخته دست بشر با ستاره ای دنباله دار ارتباط برقرار کرد، در مدار آن به چرخش درآمد و حتی کاوشگری به روی آن فرستاد.

فضاپیمای رزتا در سال ۲۰۰۴ میلادی به فضا فرستاده شد و در اوت سال ۲۰۱۴ میلادی پس از طی مسافتی نزدیک به شش میلیارد کیلومتر در مدار ستاره دنباله دار چوری قرار گرفت.

در ۱۲ نوامبر سال ۲۰۱۴ میلادی با هدف شناخت اساس تشکیل و تکامل منظومه شمسی، کاوشگر کوچک فیله را روی ستاره دنباله دار «۶۷ پی/چوریوموف- گراسیمنکو» یا به اختصار چوری فرستاد.

پس از سقوط رزتا، این ماموریت نیز پایان می یابد زیرا انرژی رزتا به کمک صفحه های خورشیدی اش تامین می شود و از آنجا که این ستاره دنباله دار در حال دور شدن از خورشید است، نیروی این فضاپیما نیز بتدریج کمتر و کمتر می شود.

                                          تلگرام:   t.me/@uoniverse

کرم چاله,کاووس پدیدار:اولين بار كدام سياره كشف شد؟ اولين مرد يا اولين زني كه به فضا رفت ، چه كسي بود؟ وزن انسان درفضا چقدر خواهد بود؟ اگر به دنبال يافتن پاسخ اين پرسشها و يا به جستجوي دانستني‌هاي جالب ، در مورد فضا و علم نجوم هستيد ، روي ادامه مطلب كليك نماييد.