وبگاه نجوم کرمچاله

ماموریت غیرممکن :رزتا در جستجوی سر منشإ حیات
مروری بر ماموریت ماهواره رزتا
کرم چاله:

آغاز ماموریتی شگفتی ساز
کاوشگر رباتیک رزتاماموریت اسرار آمیزش رادوم مارس سال ۲۰۰۴ میلادی وبا پرتاب راکت آریان ۵از گویان فرانسه به سوی اطراف مدار غول گازی«مشتری» آغاز نمود،ماموریت اصلی رزتا تعقیب و شکار ستاره دنباله دار «گراسیمنکوچریمینکوف»بود که برای رسیدن به آن ملیونها کیلومتر راه پیمود،عمر این ستاره دنباله دار بالغ بر ۴میلیارد وششصد ملیون سال براورد گردیده است،نکته قابل تامل این ماموریت تعقیب لحظه به لحظه این سیارک وسپس نشستن بر روی آن بود که در تاریخ علم بی سابقه بوده است،ستارگان دنباله دار از دیر باز کانون مورد توجه دانشمندان و محققان بوده است،فرضیه امکان حیات در کرات دیگر ذهن بشر را تا به آنجا برده که برای اثبات آن شروع به فرستادن ماهواره ها و کاوشگرها به فضا نموده است و بهترین گزینه ستاره های دنباله داری است که از کمربند سیارکی کوییپر بواسطه گرانش خورشید جدا گردیده است،گزینه اول از این دست ستاره ها که قرار بود مورد مطالعه قرار گیرد ستاره دنباله دار «آیزن»بود اما متاسفانه این ستاره دنباله دار با عبور از مقابل خورشید در فاصله یک ملیون کیلومتری منفجر و تبخیر گردید وامید دانشمندان را نا امید ساخت،اما پس از آن ستاره دنباله دار چریمینکوف مورد توجه قرار گرفت،ستاره های دنباله دار از این جهت مورد توجه قرار دارند که از یخ و غبار و مواد آلی که اندازه آنها به قدر تکه هایی از کوه آلپ متغیر است تشکیل گردیده و بهترین آنها سیارکهایی هستند که باقی مانده فسیلی فرایند تشکیل منظومه شمسی که در کمربند کوییپر در حال چرخشند، هستند،میدانیم که حیات از آستروئید ها بوجود آمده،آستروئیدها مواد تشکیل دهنده آمینواسید ها هستند و آمینو اسیدها خود ساختار تشکیل دهنده پروتئین ها که آنها هم مواد تشکیل دهنده تمام موجودات زنده هستند،میباشند، اما نکته اینجا است که آمینو اسید ها خود بر دو گونه بنا گردیده اند: آمینواسیدهای راست گرد و آمینواسیدهای چپ گرد ،طبیعت برای تشکیل پروتئین های گیاهی از آمینو اسیدهای راست گرد استفاده میکند که درزمین بطور طبیعی و بسیار زیاد در حال تولید میباشد و منشا آن هم در همین زمین است،اما آمینواسیدهای چپ گرد که ساختار پروتئین ما انسانها از آن درست شده است در طبیعت تولید نمیگردد وتقریبا" یافتن آن در زمین غیرممکن است،به احتمال بسیار زیاد این نوع آمینو اسید توسط برخورد ستاره های دنباله دار با زمین در اوایل تشکیل کره زمین وارد محیط زمین گردیده است یعنی ممکن‌است‌این نوع از آمینواسیدهااز فضا وارد زمین گردیده اند،و حالا بهترین مکان برای تائید این نظریه کاوش در ستاره های دنباله داری است که بخاطر دوری از خورشید و ایزوله بودن مکان آنها از هرگونه اشعه ایی و همچنین بخاطر اینکه این خرده سیارکها از ابری سحابی مانند که حتی خورشید نیز در آنجا متولد گردیده بجا مانده اند ،حائز اهمیت است ،اکنون رزتا نگاهی می اندازد به دو میلیارد سال قبل از تشکیل منظومه شمسی چیزی حدود شش میلیارد سال قبل و با قرار گرفتن در مدار این ستاره دنباله دار و فرستادن یک سطح نشین بنام(فیله) «که خود دارای ۲۰ نوع ابزار آزمایشگاهی است» و آزمایش و تحلیل اطلاعات وسپس مخابره آن میباشد، اگر بتواند ردی از این نوع آمینواسید را در سطح این سیارک دنباله دار پیدا نماید،بنابراین ما متوجه میشویم که خداوند بصورت بسیار مهربانانه ایی این عنصر حیات را در سطح گسترده ایی در فضا و در دسترس قرار داده است پس میتوان نتیجه گرفت در هر کجای این عالم حیاتی به مانند حیات بر روی زمین میتواند پا بگیرد ومانند ما انسانها تا بدان جا برسد که از خود سوال کند که ما از کجا آمده اییم و شروع به کاوش در عالم هستی و سرمنشا آن و جستجویی هیجان انگیز پیرامون چگونگی لحظه آفرینش بنماید.

پیوست

(در اساطیر و خدایان رومیان باستان الهه ایی بود بنام رزتا که به آن الهه باروری و زایش نیز میگفتند و ماهواره رزتا نامش را از همین الهه قرض گرفته است)
                                                               کاووس پدیدار
                                                             uoniverse@ کانال تلگرام

سریع‌ترین سیاره‌ی در مدار
کرم چاله:رکورد سریع‌ترین حرکت در مدار از آنِ سیاره‌ی HD 80606b است. فاصله‌ی این سیاره و منظومه‌اش از ما ۱۹۰ سال نوری است و در صورت فلکی دب‌اکبر قرار دارند. سیاره‌ی HD 80606b، که چند برابر پُرجرم‌تر از مشتری است، در مداری بسیار کشیده – مشابه مدار دنباله‌دارها – به دور ستاره‌ی مادرش (Struve 1341 b) می‌گردد اما این مدار را در هر ۱۶ هفته یک بار طی می‌کند. این سیاره در بخش‌هایی از مدارش نسبتاً آهسته حرکت می‌کند و دورترین فاصله‌اش از ستاره‌ی مادر بیش از فاصله‌ی زهره از خورشید می‌شود. اما در بازه‌ی کوتاهی در هر مدار به سوی درون کشیده می‌شود و کمترین فاصله‌اش از ستاره‌ی مادر ۱۳ بار کمتر از فاصله‌ی عطارد از خورشید می‌شود. (متوسط فاصله‌ی زهره-خورشید ۱۰۸ میلیون کیلومتر و عطارد-خورشید ۵۸ میلیون کیلومتر است) در نزدیک‌ترین فاصله از ستاره‌اش به سرعت بسیار زیاد ۸۵۰ هزار کیلومتر بر ساعت یا ۲۴۰ کیلومتر بر ثانیه می‌رسد.

بزرگ‌ترین جسم عالم

کرم چاله:بزرگ‌ترین ساختاری که در عالم می‌شناسیم رشته‌ای بسیار بزرگ از هزاران کهکشان به نام دیوار بزرگ سْلوآن (Sloan Great Wall) است که در سال ۲۰۰۳ کشف شد. درازای این دیوار عظیم تقریباً ۱/۴ میلیارد سال نوری است. از دید ما در پس‌زمینه‌ی صورت‌های فلکی مار آبی، سکستانت، اسد، و سنبله قرار دارد و تقریباً یک‌چهارم آسمان را پوشانده است. این دیوار به‌شکل ریسمانی خطی نیست بلکه ساختاری پُر پیچ‌وخم است که حتی در بخشی به درازای چند صد میلیون سال نوری به دو تکه‌ی مجزا بریده شده و دورتر دوباره به هم می‌پیوندد.

سریع ترین سرعت پس از سرعت نور

کرم چاله:رکورد قطعی برای سریع‌ترین سرعتی که تاکنون، به‌جز خود نور، در عالم ثبت شده در ساعت ۱:۳۴:۱۶ بامداد به وقت محلی در روز سه‌شنبه ۱۵ اکتبر ۱۹۹۱ (۲۳ مهر ۱۳۷۰) در آشکارساز پرتوهای کیهانی های‌رزلوشن فلای آی در نزدیکی داگ‌وِی در ایالت یوتای آمریکا بوده است. یک پرتو کیهانی با جوّ زمین برخورد کرد و به بارانی فوق‌العاده از ذرات ثانویه تجزیه شد. دانشمندان با استفاده از الگو و وسعت پراکنش این بقایا توانستند سرعت اولیه‌ی این پروتون یا هسته‌ی اتمی را هنگام برخورد با جوّ زمین به دست آورند و نتیجه خیره‌کننده بود: این پرتو با سرعت ۹۹/۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۹۶ درصد سرعت نور حرکت می‌کرده است! 
                                           wormhole
                                        uoniverse@ کانال تلگرام

سیارات فرا خورشیدی زمین مانند
کرم چاله:هنوز چند ماهی از بررسی آخرین داده‌های تلسکوپ‌فضایی کپلر و کشف ۷۱۵ سیاره‌ی فراخورشیدی جدید نگذشته‌ است  که دانشمندان به یافته‌ی مهمی دست پیدا کردند: نخستین سیاره‌ی فرخورشیدی زمین‌مانند در منطقه‌ای سکونت‌پذیر نسبت به ستاره‌ی مادر در داده‌های کپلر آشکار شده است. سیارات زمین‌مانند لقب سیاراتی است که  علاوه‌ بر این‌که از نظر اندازه شبیه به زمین‌اند (کمتر از ۱/۵ برابر قطر و کمتر از ۲ برابر جرم) باید در منطقه‌ای سکونت‌پذیر نسبت به ستاره‌ی مادر خود قرار داشته باشند؛ منطقه‌ای که نه آن‌چنان سرد و آن‌چنان گرم است و سیاره‌ می‌تواند درچنین منطقه‌ای میزبان آب مایع باشد.
این سیاره‌ی تازه کشف شده Kepler 186f نام دارد و در فاصله‌ی ۵۰۰ سال نوری از ما قرار دارد. انداز‌ه‌ی این سیاره‌ فقط ۱/۱ برابر زمین است اما در لبه‌ی بیرونی ناحیه‌ی سکونت‌پذیر قرار دارد. به این معنی که شرایط آن بسیار نزدیک به یخ‌زدن آب مایع است.  همچین ستاره‌ی میزیان نیز از خورشید کوچک‌تر و سردتر است. و سیاره‌ در محدوده‌ای نزدیک به ستاره‌ی مادر خود قرار دارد؛ به این معنی که هر ۱۳۰ روز یک بار یک دور کامل حول این کوتوله‌ی سرخ می‌زند. توماس بارکلی از اعضای گروه پژوهش به نیویورک‌تایمز می‌گوید: « این سیاره واقعاً من را یاد زمین می‌اندازد اما شاید بهتر باشد به‌جای‌ دوقلو بگوییم  پسرخاله‌‌ی زمین است.»
از طرفی دیگر این سیاره جوّ بسیار ضخیمی دارد و عایق خوبی برای ذخیره‌ی گرما محسوب می‌شود. ستاره‌ی میزبان این سیاره‌٬ کوتوله‌ی سرخ است. کوتوله‌های سرخ معمولاً در طول موج نزدیک به فروسرخ می‌تابند. بنابراین با وجود این‌که این سیاره‌ در ناحیه‌ی بیرونی کمربند حیات قرار دارد اما یخ و گاز مانند بخار آب ودی‌اکسید کربن این تابش‌ها را جذب می‌کنند و در خود به‌دام می‌اندازند و به این ترتیب مانع از یخ‌زدن سیاره می‌شوند. با این تفاسیر می‌توان این سیاره‌ را همچنان مستعد وجود شرایط حیات تلقی کرد.
علاوه بر این گمان می‌رود که سیاره‌ی تازه‌کشف شده گرانشی هم‌اندازه‌ی زمین داشته باشد و اجزای تشکیل‌دهنده‌ی آن هماننند زمین از آهن وتخته‌سنگ‌ها و آب مایع باشد. اما همه‌ی این نظریات بر اساس حدس و گما‌ن‌های علمی بیان شده‌اند. حتی دانشمندان درباره‌ی جرم این سیاره‌ هم چندان مطمئن نیستند و رسیدن به نتایج قطعی نیاز به بررسی بیشتر و ابزارهای رصدی متفاوتی دارد.
تعداد کوتوله‌های سرخ  مانند ستاره‌ی میزبان این سیاره‌ در عالم به خصوص در کهکشان ما کم نیستند. بنابراین امکان این‌که دانشمندان بتوانند در آینده‌ دوقلوی زمین را پیرامون این ستاره‌ها پیدا کنند زیاد است. شاید کهکشانی که ما در آن زندگی می‌کنیم میزبان انواع گوناگون حیات است که منتظرند تا کشف شوند. 

                                              wormhole
                                           uoniverse@ آدرس جوین تلگرام
                                   uoniverse_bot@ ربات کانال

آیا موجودات فضایی واقعا وجود دارند؟
کرم چاله:آیا موجودات فضایی وجود دارند؟ این سوالی است که سالها بی پاسخ مانده و ذهن بشر را به خودش مشغول کرده است. بسیاری از افراد به وجود آنها اعتقاد دارند و نظریه های خود را با دلایل مختلف مطرح می کنند. از طرفی وارد شدن موجودات فضایی (آدم فضایی) به زمین و دوست شدن آنها با انسان و یا نابود کردن نوع بشر، موضوع بسیاری از فیلم های علمی-تخیلی همانند “آواتار” است و بعد از تماشای این فیلم ها دوباره به سوال نخست برمیگردیم، آیا آدم فضایی واقعا وجود دارند؟!
از فیلم که بگذریم، شواهد علمی دال بر وجود موجودات فضایی وجود دارند و ممکن است در آینده پاسخ قطعی این  سوال مشخص شود. در ادامه این مطلب دلایل مطرح شده برای وجود موجودات فضایی را بطور دنباله دار بیان میکنیم.
۵ دلیل قانع کننده برای تایید موجودات فضایی
۱_تعداد زیاد ستارگان و سیارات
با وجود ستاره ها و سیاره های بسیار زیادی که وجود دارند، زندگی موجودات دیگر در فضا به غیر از انسان محتمل به نظر میرسد، گرچه نمی توان به طور ۱۰۰% و قاطع این مساله را بیان کرد ولی مطالعات نجومی نشان دهنده این می باشد که نزدیک ۵۰% یعنی نیمی از سیارات موجود در کل عالم هستی، سیاراتی هستند که قابلیت زندگی و رشد گیاهان را دارا هستند. بنابر تخمین دانشمندان تنها در کهکشان راه شیری تریلیونها سیاره وجود دارد و غیرمنطقی نیست که انتظار داشته باشیم یکی از این سیارات هم مانند زمین دارای حیات باشد. 

۲_آب و مایعات
آب در سایر سیارات به غیر از زمین هم وجود دارد، همانطور که همه میدانند، این مایع برای زندگی بسیار حیاتی و مهم است. شواهد نشان دهنده ی وجود آب در سطح مریخ بدست آمده است و همچنین یوروپ (یکی از قمرهای سیاره مشتری) دارای اقیانوسی از مایعات است. همینطور در ونوس (زهره) ، تایتان و انکلاجوس (از اقمار زحل) و چند قمر دیگر آب مشاهده شده است.

سفر ناسا به مریخ

کرم چاله_کاووس پدیدار:سازمانفضایی ناسا پس از سالها بحث و مذاکره از برنامه تحقیقاتی سفر دو سویه به سیاره سرخ تا سال ۲۰۳۹ خبر داد.
این پروژه تحقیقاتی در حال حاضر در انجمن سیاره ایی ناسا تحت بررسی بوده و نیازمند بودجه هنگفتی است.طبق برنامه اعلام شده در گام نخست فضانوردان آمریکایی در سال ۲۰۳۳ میلادی(۱۷سال دیگر)
برای گردش به دور مریخ و بررسی وضعیت این سیاره راهی فضا میشوندودر صورت امکانپذیر بودن این سفر در سال ۲۰۳۹ نخستین فضانوردان ناسا پا به سیاره سرخ میگذارند.گردش به دور مریخ، بررسی«فوبوس»قمر مهم واصلی این سیاره را نیز در بر میگیرد. به گفته مقام ارشد این پروژه،بر اساس براوردهای اولیه گردش به دور قمز فوبوس ۳۰ماه طول میکشد،به این ترتیب که فضانوردان برای سفر رفت و برگشت۱۸ماه در راه هستندو ۱۲ ماه نیز با گردش در اطراف فوبوس قمر داخلی مریخ به بررسی آن میپردازند.
فضانوردان در این سفر ارزیابی موقعیت «دیموس»دیگر قمر مریخ را نیز در برنامه خود دارند.
ناسا تا این لحظه تصمیم دارد برای سفر رفت و برگشت به مریخ از فضاپیمای«اوریون» استفاده کنند.اسکات هابارد یکی از مدیران ارشد انجمن سیاره ایی ناسا در این باره گفت:ما باور داریم که این پروژه علاوه بر زمانبر بودن،پر هزینه و پرچالش برای انسانها است،این سفر گامی مهم برای افزایش آگاهی درباره جزئیات مریخ و رفع ابهامهای آن به شمار می رود.در صورتی که این تحقیقات به نتیجه برسد،رویای سفر به مریخ دیگر پر هزینه نخواهد بود.در حال حاضر ۷۰ محقق در حال بررسی جزییات این سفر هستندونتایج آن هنوز اعلام نشده است. فوبوس ودیموس دو قمر داخلی مریخ در سال۱۸۷۷میلادی کشف شدند کارشناسان ناسا سفر کاوشگرانه در اطراف مریخ و قمر فوبوس را پیش زمینه مهم و غیر قابل اجتناب سفر دوسویه به این سیاره می دانند ناسا سالهای زیادی است که سفر به مریخ را در برنامه های خود قرار داده بود،اما به دلیل نبود امکانات مالی و تجهیزات،این وروسه سنگین سالها به تعویق افتاده است.
                                          کرم چاله
                                uoniverse@ کانال تلگرام

• کاووس پدیدار: 
• «جهان تقریبا بی‌نقص است، 80 میلیون سال از آنچه ما فکر می‌کردیم پیرتر است، و شاید اندکی هم شریرانه‌تر باشد.» این نتیجه ماموریت 4 ساله ماهواره پلانک ( متعلق به آژانس فضایی اروپا ESAA) است که دقیق‌ترین نقشه با بالاترین تفکیک ممکن را از کل تابش زمینه کیهانی تهیه کرده است.

• 

• به گزارش وبگاه کرمچاله, این نقشه در دنیای نجوم اهمیت زیادی دارد. جرج افستاتیو در کنفرانس خبری دفتر مرکزی اسا در پاریس گفت: «شاید شبیه به یک توپ راگبی کثیف یا تابلویی پست مدرن به نظر رسد، اما می‌توانم به شما اطمینان دهم که کیهان‌شناسان حاضرند برای اینکه نسخه‌ای از این نقشه را داشته باشند، رایانه‌های ما را هک کنند یا حتی بچه‌هایشان را بفروشند!»

• 

• اگرچه نقشه پلانک درک کیهان‌شناسان از عالم را به شدت بهبود بخشیده، اما رازهای قدیمی را درباره الگوهای غیرعادی تابش زمینه کیهانی حل نکرده است. این معماها شامل یک «جهت برگزیده (ترجیحی)» است که در امتداد آن دمای نور تغییر می‌کند؛ جهتی که در عالم کیهان‌شناسی به «محور شرارت» شهرت دارد. همچنین نقطه سرد غیرقابل توضیحی در این میان وجود دارد که می‌تواند شاهدی بر وجود دنیاهایی ورای دنیای ما باشد.

• 

•  سفر مجازی
• هدف پلانک(ماهواره ریز موج ناهمسانگرد ماکروویو کیهانی یا سی.ام.بی) جستجوی تغییرات دمایی تابش پس زمینه کیهانی بوده است؛ نخستین تابش منتشرشده در عالم که در لحظه پدیدار شدنش در 380هزار سال پس از مهبانگ حدود 3000 درجه کلوین بود، اما اکنون به شدت سرد شده و به طور متوسط دمایی حدود 2.7 کلوین بالای صفر مطلق دارد.

• 

• کیهان‌شناسان تصور می‌کنند که این تغییرات دمایی ناشی از نوسانات ریز کوانتومی در لحظات اولیه جهان است که طی دوره کوتاه انبساط عظیم اولیه که به تورم (Inflation) مشهور است، در مقایسی وسیع پخش شده است. این حادثه 34- 10ثانیه پس از مهبانگ (ده میلیون میلیارد میلیارد میلیارد بار کوچک‌تر از یک ثانیه ) رخ داده و طی 32-10 ثانیه جهان را به اندازه 1030 مرتبه بزرگ‎‎تر کرده و توزیع ستارگان و کهکشان‌ها را به صورتی که امروزه ما مشاهده  می‌کنیم شکل داده است. تابش پس زمینه کیهانی به کیهان‌شناسان امکان می‌دهد تا این مرحله اولیه را کاوش کنند و به گفته مدیرکل اسا، ژان ژاک دورداین، آنها را به «سفری مجازی به سرمنشاء جهان» می‌برد.
• با تحلیل مشخصات آماری نقشه، کیهان‌شناسان می‌توانند بهترین مدل‌های موجود برای تورم را با جهانی که ما امروزه می‌بینیم مقایسه کنند. نتایج پر کیفیت پلانک مطابقت بسیار بالایی با نظریه کیهان‌شناختی نشان می‌دهد. افستاتیو می‌گوید: «نتیجه‌گیری کلی این است که کیهان‌شناسی استاندارد مطابقت بسیار خوبی با داده‌های پلانک دارد. اگر من نظریه‌پرداز تورمی بودم، از این حادثه به شدت خرسند می‌شدم.»
• با این وجود، کار کیهان‌شناسان در اینجا تمام نمی‌شود چرا که نقشه پلانک وجود یک امتداد مرموز را در جهان تایید کرده است. «محور شرارت» توسط کاوشگر پیش از پلانک، کاوشگر ناهمسانگرد ریزموج کیهانی, ویلکینوسن (WMAP) نیز شناسایی شده بود.

• 

• بر اساس مدل‌های کیهان‌شناسی، الگوی تغییرات گرم و سرد در تابش زمینه کیهانی باید به صورت تصادفی توزیع شده باشد. هنگامی‌که تکه‌های کوچک جهان را با هم مقایسه می‌کنیم همین طور است، اما در بزرگ‌ مقیاس پلانک نشان می‌دهد که نیمی از جهان تغییرات بزرگ‌تری نسبت به نیمه دیگر دارد. در مقایسه با دبلیومپ، آشکارسازهای پلانک 10 مرتبه حساس‌ترند و تفکیک زاویه‌ای 2.5 برابر دبلیومپ را دارند که نگاه بهتری را از این امتداد در اختیار کیهان‌شناسان قرار می‌دهد. افستاتیو می‌گوید: «ما می‌توانیم کاملا مطمئن باشیم که این ناهنجاری‌ها نه در اثر تابش‌های کهکشانی و نه در اثر خطاهای ابزاری ایجاد نشده‌اند؛ چرا که هر دو ابزار ما عارضه‌های بسیار مشابهی را رویت کرده‌اند.»
•  
• جهان کوفته شده
• نتایج پلانک همچنین وجود یک نقطه سرد غیرقابل توضیح را در تابش زمینه کیهانی تایید می‌کند؛ نقطه‌ای که برخی از کیهان‌شناسان آن را نشانه‌ای بر وجود جهان‌هایی به غیر از جهان ما می‌دانند. یکی از مدل‌های موجود برای تورم، موسوم به تورم بی‌پایان(Eternal Inflation)، بیان می‌کند که دوره تورمی که دنیای ما بلافاصله پس از مهبانگ آن را تجربه کرد، تنها یکی از بی‌شمار دوره‌های تورم است که در قسمت‌های مختلف فضا اتفاق می‌افتد و هنوز هم ادامه دارد. هم‌زمان با توقف تورم در بخشی از فضا، بخش دیگری از آن شاهد تورم خواهد بود. در این حالت جهان‌های جدید به طور پیوسته در یک گستره وسیع و رو به رشد فضا-زمان به وجود می‌آیند؛ همان‌طور که یک حباب پس از تولید شدن به سرعت فضای اطراف خود را با خصوصیات فیزیکی‌اش پر می‌کند. تورم بی‌پایان همان‌گونه که از نام آن نیز بر می‌آید، بینهایت بار اتفاق می‌افتد و بینهایت دنیا را به وجود می‌آورد که منجر به خلق چندجهانی و جهان‌های موازی می‌شود. انبساط عالم ممکن باعث شود که یکی دیگر از این جهان‌ها با ما برخورد کند، و باعث ایجاد «کوفتگی» شود که در نقشه آسمان به شکل نقطه‌ای سرد خود را نشان می‌دهد.
• اکنون که کیهان‌شناسان منبع جدیدی از اطلاعات در اختیار دارند، بدون شک این ناهنجاری‌ها برای سالیان درازی محل بحث و جدل خواهند بود. دانشمندان پروژه پلانک پیش از این از اندازه‌گیری‌های خود برای بهبود نرخ انبساط عالم استفاده کرده‌اند؛ انبساطی که توسط پارامتری به نام «ثابت هابل» توصیف می‌شود. مقدار جدید این ثابت که 67.15 کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک است، به این معناست که کهکشانی که حدودا یک میلیون سال نوری از ما فاصله دارد، با سرعت 20.59 کیلومتر بر ثانیه از ما دور می‌شود؛ عددی که از مقدار فعلی (70 کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک) کمتر است. این نتیجه از سوی دیگر عمر جهان را حدود 13.82 میلیارد سال به دست می‌آورد، که حدود 80 میلیون سال پیرتر از چیزی است که پیش از این تصور می‌شد.
•  
• نتایج پلانک همچنین سهم نسبی ماده معمولی، ماده تاریک و انرژی تاریک را که گمان می‌شود کل کیهان را شکل می‌دهند تغییر می‌دهد. بر اساس این نتایج، جهان به میزان اندکی بیشتر از ماده معمولی و ماده تاریک تشکیل شده است، و سهم انرژی تاریک آن از چیزی که قبلا گمان می‌شد اندکی کمتر است.
•  
• سه یا چهار؟
• مشاهده‌ای که باعث ناامیدی بسیاری از فیزک‌دانان ذرات شد، عدم وجود مدرکی دال بر وجود گونه چهارم نوترینو(یک ذره بنیادی و زیر اتمی) بود. در حال حاضر ما می‌دانیم که سه گونه از این ذرات شبح‌وار وجود دارند که به سختی با ماده معمولی اندرکنش می‌کنند. اندازه‌گیری‌های دبلیومپ امکان وجود سه یا چهار گونه نوترینو را فراهم می‌ساخت، اما داده‌های دقیق‌تر پلانک تعداد آنها را در عدد سه تثبیت می‌کند.
• آشکارسازی‌های کاوشگر پلانک هنوز به پایان نرسیده است. نتایج فعلی بر اساس نقشه‌برداری‌های 15.5 ماه نخست فعالیت کاوشگر هستند، و هنوز به همین میزان داده برای تجزیه و تحلیل باقی مانده است. همچنین آژانس فضایی اروپا هنوز باید اطلاعات مربوط به قطبیدگی تابش زمینه کیهانی را منتشر کند، که می‌تواند چشم‌اندازی اضافی از الگوی کیهان را فراهم سازد.
• کانال تلگرام
•  http://telegram.me/uoniverse
•  

کرم چاله:تلسکوپ فضایی هابل

تلسکوپ فضایی هابل که همه آن را می‌شناسیم و نامش را بارها شنیده‌ایم، در سال 1990 توسط فضاپیمای دیسکاوری (فضاپیمای ناسا که مأمور ارسال فضانوردان و قطعات مورد نیاز به ایستگاه بین‌المللی فضایی است) در مدار زمین قرار گرفت. نام این تلسکوپ برگرفته از نام اخترشناس معروف آمریکایی، ادوین هابل است که در مورد سحابی‌ها تحقیق می‌کرد. تلسکوپ هابل یکی از معروف‌ترین و پرکاربردترین تلسکوپ‌های فضایی است و نتیجه همکاری مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا است. هابل در مدار تحتانی زمین قرار گرفته است که به آن اجازه می‌دهد عکس‌هایی با وضوح بالا، کیفیت مناسب و بدون نور پس زمینه تهیه کند. شیوه عکس‌برداری هابل مسیری کاملاً متفاوت با دوربین‌های معمولی را طی می‌کند؛ به عنوان مثال هابل به جای استفاده از فیلم‌های رنگی، از آشکارسازهای الکترونی استفاده می‌کند.
تمام فعالیت‌های هابل از پایگاهی زمینی در ناحیه گودارد(Goddard) واقع در ایالت مریلند، کنترل می‌شود. قرار است تلسکوپ فضایی جیمز وب، جانشین هابل شود که هم از نظر ابعاد و هم تجهیزات، به مراتب از هابل مجهزتر است. در فاصله سال‌های 1993 تا 2002، چهار شاتل فضایی مسئولیت جایگزینی قطعات، بروزرسانی و بهبود سیستم‌های مورد استفاده این تلسکوپ را برعهده داشتند. قرار بود هابل به دنبال ساخت تلسکوپ وب بازنشسته شود؛ ولی این گونه که از قرائن برمی‌آید مأموریت آن احتمالا شاید تا 2020 نیز تمدید شود؛ هر چند شنیده‌ها حاکی از آن است که تلسکوپ جیمز وب در سال 2018 راه‌اندازی خواهد شد. 

wormhole
@uoniverse آدرس جوین تلگرام
@uoniverse_bot ربات کانال تلگرام

کاووس پدیدار،کرم چاله:

این موضوع همیشه برای انسان به صورت سوالی‌ مطرح بوده که آیا در جهانی‌ محدود زندگی‌ می‌کند یا در جهانی‌ نامحدود.

در طول تاریخ فلاسفه معتقد بودند که جهان نا محدود است. پنجاه و پنج سال قبل از میلاد لوکریتوس شاعر و فیلسوف رومی‌ در کتاب طبیعت اشیا به بحث دربارهٔ جهان نا محدود می‌ پردازد. مشاهدات اخیر فضایی‌ نیز این نکته را تعیید می‌ کند.

بر طبق نظریه چند جهانی‌، جهانی‌ که ما در آن زندگی‌ می‌ کنیم تنها بخش کوچکی‌ از جهان حقیقی‌ است. بی‌ نهایت دنیا شبیه ما یا متفاوت و موازی ما وجود دارند.

درست در همین لحظه در جهانی‌ دیگر نسخهٔ مشابه شما در حال خواندن روزنامه است، دیگری مشغول چتر بازی است و دیگری به بستر خواب رفته. به این ترتیب بر صحنه های این دنیای بی‌ کاران هر نمایشی‌ می‌ تواند به در آید.

مطابق فرضیه چند جهانی‌ Many worlds یا مالتی‌ ورس، تنها یکی‌ از وضعیت هایی‌ که به جهان ما تعلق دارد قابل است و وضعیت های دیگر طبق معادله شرودینگر که به آنها اشاره شده به جهان های موازی دیگر تعلق دارند.

تصاویری که توسط تلسکوپ فضایی‌ هابل گرفته شده هزاران کهکشان را نشان می‌ دهد که تمام آنها به جهان ما تعلق دارند.

یافته های جدید این موضوع خارق العاده را مطرح می‌ کنند که تعداد بیشماری دنیا مشابه به دنیای ما وجود دارند.دنیاهایی که هر حادثه ای در آنها امکان پذیر است. ممکن است در برخی‌ از این جهان ها قوانین فیزیکی‌ متفاوتی‌ حاکم باشد، ولی‌ به هر حال بسیاری از این جهان ها مثل ما هستند. یکی‌ از آنها دنیای خود ماست.

مکانیک کوانتوم

اصل عدم قطعیت هایزنبرگ دیدگاه ما را نسبت به رویدادهای آینده و نحوه پیش گویی رویدادها از طریق قوانین علمی به کلی دگر گون ساخت. این مطلب در دهه بیست، هایزنبرگ‏، اروین شرودینگر و پل دیراک را بر آن داشت تا مکانیک را بازسازی نمایند. آنها براساس اصل عدم قطعیت، نظریه جدیدی بنام مکانیک کوانتومی تدوین نمودند. در این نظریه، ذرات دارای وضعیت و سرعت مجزا و در عین حال مشاهده ناپذیر نیستند. بلکه آنها دارای حالت کوانتومی اند که ترکیبی از وضعیت و سرعت می باشد.
به طور کلی مکانیک کوانتومی، برای یک مشاهده، نتیجه ای واحد را پیش بینی نمی کند. بلکه مجموعه ای از احتمالات را مطرح می سازد و درجه احتمال هریک را مشخص می کند. این بدین معنی است که اگر سیستمهای مشابه بسیاری را در شرایط مساوی اندازه گیری کنیم، در می یابیم که تعداد معینی سیستم در حالت A و تعدادی دیگر در حالت B و… قرار دارند. اما برای یک سیستم منفرد هیچگاه نمی توان گفت که این سیستم پس از اندازه گیری در کدام حالت قرار خواهد گرفت.

مکانیک کوانتومی به این ترتیب عنصر پشبینی ناپذیری یا تصادف و احتمال را وارد علم می کند. انشتین برغم نقش مهمی که در تدوین مکانیک کوانتومی داشت قویا به این امر اعتراض داشت. او به خاطر آزمایش فوتوالکتریک که یکی از پایه های شکل گیری مکانیک کوانتومی به حساب می آید، جایزه نوبل دریافت کرد اما با این همه هرگز نپذیرفت که جهان بر حسب تصادف اداره می شود. این جمله معروف او احساساتش را به خوبی بیان می کند: « خداوند در اداره جهان تاس نمی ریزد.»

تنها مسائل فیزیکی که مکانیک کوانتومی هنوز موفق به یکپارچگی و وحدت آنها نشده است، عبارنتد از: گرانش و ساختمان کلان جهان.
نزدیک به یک قرن پس از مطرح شدن ایده‌های اولیه مکانیک کوانتومی و مشاهده غیرمستقیم پیش‌بینی‌های آن، پژوهشگران موفق شده‌اند برای نخستین بار، نخستین تاثیرات کوانتومی را در یک جسم مرئی ایجاد کنند:
به گزارش نیوساینتیست، آرون اوکانل و همکارانش در دانشگاه کالیفرنیا در سانتاباربارا، آزمایشی را ترتیب داده‌اند که طی آن، یک نوار فلزی کوچک مرتعش می‌تواند در آن واحد هم نوسان کند و هم نوسان نکند! این نوار تنها 60 میکرومتر طول دارد، اما به اندازه کافی بزرگ است تا از درون میکروسکوپ دیده شود. افسوس که شما نمی‌توانید آن‌چه را در عمل رخ می‌دهد، ببینید؛ زیرا خود عمل مشاهده، نوار را از حالت سوپرپوزیشن (برهم‌نهی) خارج می‌کند!
اوکانل می‌گوید: «ما درباره خواص مرموز کوانتومی صحبت می‌کنیم، چیزهایی که در یک لحظه می‌توانند در دو مکان مختلف باشند. اما تمام اینها در اندازه اتم‌ها و مولکول‌ها است.»
پلی بین دنیاها
اثبات این‌که تمام اجسام، صرف‌نظر از اندازه‌شان از قوانین واحدی پیروی می‌کنند، هدف نهایی فیزیک‌دانان است. با این وجود، در مکانیک کوانتومی این‌طور نیست. هر چقدر که یک جسم بزرگ‌تر باشد، وضعیت کوانتومی شکننده آن راحت‌تر توسط تاثیرات مختل‌کننده دنیای پیرامون آن نابود می‌شود. آزمایشات اوکانل به کنترل دقیقی نیاز دارد و در درجه حرارتی معادل 25هزارم درجه بالای صفر کلوین انجام می‌شود. این شرایط برای اندازه‌گیری وضعیت نوار، در چند نانو ثانیه قبل از شکسته شدن آن به‌واسطه تاثیرات مختل‌کننده خارجی ضروری است.
مارکوس آسپل مایر از دانشگاه وین در این رابطه می‌گوید: «این آزمایش یک حالت مرزی دارد، اما برای مشاهده ردپای کوانتوم کافی است.»
نکته کلیدی آزمایش، اتصال نوار مرتعش به یک کیوبیت ابررسانا است؛ یک مدار الکتریکی کوچک که به راحتی در یک برهم‌نهی کوانتومی با دو وضعیت انرژی تولید می‌شود. به گفته اوکانل، کیوبیت به صورت یک پل بین دنیای میکروسکوپی و ماکروسکوپی عمل می‌کند. با تنظیم فرکانس کیوبیت بین دو وضعیت مختلف آن و هماهنگ‌سازی آن با فرکانس تشدید نوار فلزی، وضعیت کوانتومی کیوبیت می‌تواند به‌طور دلخواه به تشدیدگر منتقل شود.
اندازه‌گیری‌ها نشان داد که تشدیدگر گاهی در حالت پایه غیرنوسانی و گاهی در حالت برانگیخته نوسانی قرار دارد. طبق اندازه‌گیری‌ها، تعداد دفعاتی که تشدیدگر در هر کدام از این وضعیت‌ها قرار داشت، از قوانین احتمالی مکانیک کوانتوم پیروی می‌کرد.
اوکانل می‌گوید: «این وضعیت مانند سر و کار داشتن با یک تاب بچه است که عقب و جلو می‌رود. ما فقط تاب را هل دادیم.»
خالد کارای از دانشگاه لودویگ ماکسیمیلان مونیخ می‌گوید: «آزمایش اوکانل این یک کار پرچالش و خلاقانه است. اگر نتایج به‌دست آمده درست باشد، یک پیشرفت عظیم محسوب می‌شود.»
 تاثیر شبح‌وار فیزیک کوانتوم بر اجسام قابل رویت اثبات شده است. در حال حاضر سوال این است که آیا ما می‌توانیم که در آینده نزدیک، جسمی به بزرگی یک تاب بچه را در یک وضعیت نامعین کوانتومی قرار دهیم؟ جواب اوکانل به این سوال مثبت است. وی می‌گوید: «به نظر من به زودی و طی 20 سال آینده این کار انجام خواهد شد.»

                                                       پایان

                            کانال تلگرام:uoniverse@
 

کاووس پدیدار: «جهان تقریبا بی‌نقص است، 80 میلیون سال از آنچه ما فکر می‌کردیم پیرتر است، و شاید اندکی هم شریرانه‌تر باشد.» این نتیجه ماموریت 4 ساله ماهواره پلانک ( متعلق به آژانس فضایی اروپا ESAA) است که دقیق‌ترین نقشه با بالاترین تفکیک ممکن را از کل تابش زمینه کیهانی تهیه کرده است.
به گزارش نیوساینتیست، این نقشه در دنیای نجوم اهمیت زیادی دارد. جرج افستاتیو در کنفرانس خبری دفتر مرکزی اسا در پاریس گفت: «شاید شبیه به یک توپ راگبی کثیف یا تابلویی پست مدرن به نظر رسد، اما می‌توانم به شما اطمینان دهم که کیهان‌شناسان حاضرند برای اینکه نسخه‌ای از این نقشه را داشته باشند، رایانه‌های ما را هک کنند یا حتی بچه‌هایشان را بفروشند!»
اگرچه نقشه پلانک درک کیهان‌شناسان از عالم را به شدت بهبود بخشیده، اما رازهای قدیمی را درباره الگوهای غیرعادی تابش زمینه کیهانی حل نکرده است. این معماها شامل یک «جهت برگزیده (ترجیحی)» است که در امتداد آن دمای نور تغییر می‌کند؛ جهتی که در عالم کیهان‌شناسی به «محور شرارت» شهرت دارد. همچنین نقطه سرد غیرقابل توضیحی در این میان وجود دارد که می‌تواند شاهدی بر وجود دنیاهایی ورای دنیای ما باشد.

 سفر مجازی
هدف پلانک جستجوی تغییرات دمایی تابش زمینه کیهانی بوده است؛ نخستین تابش منتشرشده در عالم که در لحظه پدیدار شدنش در 380هزار سال پس از مهبانگ حدود 3000 درجه کلوین بود، اما اکنون به شدت سرد شده و به طور متوسط دمایی حدود 2.7 کلوین بالای صفر مطلق دارد.
کیهان‌شناسان تصور می‌کنند که این تغییرات دمایی ناشی از نوسانات ریز کوانتومی در لحظات اولیه جهان است که طی دوره کوتاه انبساط عظیم اولیه که به تورم (Inflation) مشهور است، در مقایسی وسیع پخش شده است. این حادثه 34- 10ثانیه پس از مهبانگ (ده میلیون میلیارد میلیارد میلیارد بار کوچک‌تر از یک ثانیه) رخ داده و طی 32-10 ثانیه جهان را به اندازه 1030 مرتبه بزرگ‎‎تر کرده و توزیع ستارگان و کهکشان‌ها را به صورتی که امروزه ما مشاهده  می‌کنیم شکل داده است. تابش زمینه کیهانی به کیهان‌شناسان امکان می‌دهد تا این مرحله اولیه را کاوش کنند و به گفته مدیرکل اسا، ژان ژاک دورداین، آنها را به «سفری مجازی به سرمنشاء جهان» می‌برد.
با تحلیل مشخصات آماری نقشه، کیهان‌شناسان می‌توانند بهترین مدل‌های موجود برای تورم را با جهانی که ما امروزه می‌بینیم مقایسه کنند. نتایج پر کیفیت پلانک مطابقت بسیار بالایی با نظریه کیهان‌شناختی نشان می‌دهد. افستاتیو می‌گوید: «نتیجه‌گیری کلی این است که کیهان‌شناسی استاندارد مطابقت بسیار خوبی با داده‌های پلانک دارد. اگر من نظریه‌پرداز تورمی بودم، از این حادثه به شدت خرسند می‌شدم.»
با این وجود، کار کیهان‌شناسان در اینجا تمام نمی‌شود چرا که نقشه پلانک وجود یک امتداد مرموز را در جهان تایید کرده است. «محور شرارت» توسط کاوشگر پیش از پلانک، کاوشگر ناهمسانگردی ریزموج ویلکینوسن (WMAP) نیز شناسایی شده بود.
بر اساس مدل‌های کیهان‌شناسی، الگوی تغییرات گرم و سرد در تابش زمینه کیهانی باید به صورت تصادفی توزیع شده باشد. هنگامی‌که تکه‌های کوچک جهان را با هم مقایسه می‌کنیم همین طور است، اما در بزرگ‌ مقیاس پلانک نشان می‌دهد که نیمی از جهان تغییرات بزرگ‌تری نسبت به نیمه دیگر دارد. در مقایسه با دبلیومپ، آشکارسازهای پلانک 10 مرتبه حساس‌ترند و تفکیک زاویه‌ای 2.5 برابر دبلیومپ را دارند که نگاه بهتری را از این امتداد در اختیار کیهان‌شناسان قرار می‌دهد. افستاتیو می‌گوید: «ما می‌توانیم کاملا مطمئن باشیم که این ناهنجاری‌ها نه در اثر تابش‌های کهکشانی و نه در اثر خطاهای ابزاری ایجاد نشده‌اند؛ چرا که هر دو ابزار ما عارضه‌های بسیار مشابهی را رویت کرده‌اند.»
 

سالهاست که آسمان بالای سرم را مینگرم و تفکر خود را همراه با رویاهایم آزاد میکنم و به آنسوی کهکشان ها پرواز مینمایم،وه به این همه عظمت،وقتی این تجربیات شگفت انگیز با آگاهی که با مطالعه و پرسش ودیدن همراه باشد شور و شعفی انسان را دست میدهد که باور نکردنیست آن وقت است که دیگر زمین برایت کوچک میشود اما تو به اینجا تعلق داری پس شروع به نوشتن آنچه که دیده ایی ودرک نموده ایی برای همنوعانت میکنی و این همان کاریست که من قصد دارم در این وبلاگ انجام دهم تقسیم تجربیاتم با شما پس لطفا در این راه من را همراهی نمایید وتجربیات مشابه خود را با من و دیگر هم وطنانمان در میان بگذارید.ممنون
کاووس پدیدار ۱۲/۱۰/۱۳۹۵

• ویجرها کاشفانی بدون ادعا
• کرم چاله،کاووس پدیدار:یکی از پر آوازه ترین و مهمترین وهمچنین طولانی ترین پروژه های طول عمر سازمان فضایی آمریکا «ناسا» همانا پرتاب دو فضاپیمای <<خواهر>> به نامهای ویجر۱(خواهربزرگتر)وویجر۲(خواهر کوچکتر) از مرکز فضای« کیپ کارناوال» واقع در«کندی فلوریدا» بوده است،این ۲فضاپیما به فاصله ۱۶ روزتاخیر از هم در تاریخ بیست آگوست ۱۹۷۷(ویجر۱) و ۱۴سپتامبر همان سال(ویجر۲)زمین را جهت مطالعه،بررسی و مکان یابی مرزهای سیاره های بیرونی منظومه شمسی که شامل غول یخی اورانوس،نپتون،کیوان،مشتری،زحل وحلقه هایش و اقماری چون قمر«نپتون» بنام«تریتون» اقمار«اروپاوتیتان» و۹۰قمرمشتری وهمچنین کمربند« کویپر»,منطقه«هیلوسفر»ودر نهایت مرز منظومه شمسی و ورود به فضای میان ستاره ایی ترک نمودند؛کشفیاتی که این دو فضاپیما در منظومه شمسی انجام دادند شناخت تقریبا"کاملی از آن در اختیار بشریت قرار داد بطوری که کاملترین تصاویر،نقشه هایی از سطح بیرونی سیارات و محاسباتی چون شعاع گردش در مدار خود و به دور خورشید،تشخیص مواد تشکیل دهنده سیارات،طوفان معروف مشتری،حلقه های اسرار آمیز زحل و اولین عکسهای گرفته شده سیارات تنها بخشی از دست آوردهای این دو فضاپیما میباشد«در یکی ازآخرین عکسهایی که ویجر درفاصله ایی زیاد یعنی مرز منظومه شمسی و در حالی که لنز خود را به طرف خورشید چرخانده بود مخابره نمود، زمین مانند یک گویی کوچک و آبی رنگ،در میانه منظومه شمسی خودنمایی میکرد». لطفا"با من همراه شوید تا خط سیری که ویجرها آن را بدنبال هم تعقیب مینمودند ،دنبال کنیم تا منظومه شمسی یا همان سولار سیستم را بهتر بشناسیم و اهمیت این ماموریت برایمان مشخص گردد؛ قبل از پرتاب این دو فضاپیمای اکتشافی، منظومه شمسی به مانند زمین خودمان قبل از سفرهای اکتشافی کریستف کلمب   ( ۱۴۵۱،۱۵۰۶میلادی)و فریدناندماژلان(۱۴۸۰,۱۵۲۱میلادی ) بود این دو دریا نورد ومکتشف پرتقالی و اسپانیایی با اکتشافات خود برای همیشه نقشه جغرافیایی زمین را تغییر دادند،همان کاری که با دقتی باورنکردنی وتکنولوژی دهه۸۰میلادی وپس از ۵۰۰ سال ۲فضاپیمای ویجر ۱و۲ برای منظومه شمسی انجام دادند تا قبل از آن دانسته های ما بیشتر حول محور سیارات داخلی مانند: عطارد،تیرو.....وبامحاسبات پیچیده ریاضی در متن تئوریهای اثبات نشده چند دانشمند بزرگ و مشاهده با تلسکوپ های نه چندان دقیق میچرخید که آن هم با اما و اگر وشاید همراه بود،در اولین رویارویی ویجر پس از ۲سال در۵مارس۱۹۷۹ به نزدیکترین    فاصله اش به مشتری رسید ودر مدار این سیاره جای گرفت وشروع به نقشه برداری و بررسیهای تعریف شده در ماموریتش پرداخت جالب است بدانید در اولین عکسهای ویجر نشانی از طوفان عظیم مشتری دیده نشد ولی ناگهان بعد از چند ماه ویجر شروع به ارسال عکسهایی از لکه بیضوی شکل وبا ابعاد بسیار عظیم در مشتری گردید(البته این لکه بزرگ اولین بار در سال۱۶۶۶ میلادی رصد شده بود اما ماهیت آن تاسال۱۹۷۹ ناشناخته مانده بود) که در میان دانشمندان شور و هیجان زیادی همراه با علامت سوالهای بیشمار پدید آورد آن لکه سرخ چه میتواند باشد مهمترین بحث وسوال پیش روی دانشمندان در آن زمان بود.
• رازها برملا میگردند
• در لحظاتی که دانشمندان غرق در تجزیه تحلیل و گمانه زنی درمورد راز لکه سرخ مشتری بودند و از هر سو نظریه تازه ایی بیان میگردید این ویجر یک بود که توانست با ارسال تصاویر دقیق و دنبال کردن لکه سرخ راز آن را از زیر توده های ابری بهم فشرده و بزرگی که به صورت چرخان همچون گردبادهای زمینی وبه مدت ۳۰۰سال به دور سیاره در حال چرخیدن بودند بر ملا ساخت واینک برای اولین بار ما شاهد گردباد عظیمی بودیم که نه در سیاره زمین بلکه در سیاره ایی که خودش لقب سلطان خدایان المپیا را بخاطر عظیم بودنش یدک میکشد شکل گرفته بود، ویجر همچنین نشان داد که مشتری یک کره گازی متشکل از گازهای هیدروژن و هلیم میباشدو این ابرها چنان متراکم هستند که تا به امروز هیچ تلسکوپ و یا کاوشگری نتوانسته امکان دیدن و یا تشخیص مواد موجود در سطح این غول گازی را فراهم آورد«در اصل مشتری هیچ سطحی ندارد و تنها کاوشگر سطح نشینی که برای جمع آوری اطلاعات از سطح آن به سویش پرتاب گردید با عبور از جو مشتری در همان دقایق اول بخاطر فشار بیش از اندازه درون جو در خود متلاشی و نابود گردید» ؛در نهایت بعد از چمع آوری اطلاعات و تصاویر بسیار و رصد ۳۹ قمر و چند حلقه به دور سیاره ویجر با رسیدن به سرعت مورد نیاز که حاصل گردش به دور مدار این سیاره بودواستفاده از نیروی گریز از مرکز در یک حرکت قلاب سنگی مدار این سیاره را ترک گفت وبه سوی سیاره ایی شگفت انگیزتر از مشتری یعنی زحل که با داشتن حلقه هایی بدور خود که ماهیت آنها تا آن لحظه برای بشر بصورت معما بودو چون نگینی زیبا میان سیارات خودنمایی میکرد رهسپار گردید.طبق داده های ارسالی از ویجر ۲ حلقه هایی که به دور زحل ودر مداری مشخص در حال چرخیدن هستند ابعادی از یک متر تا چندین متر دارند و در کل ۱۰۰۰ حلقه را تشکیل میدهند« بطوری که ۲،۳ عدد از قمرهای زحل درون این حلقه ها و به مانند دیگر اجرام این حلقه بدور زحل در حال چرخیدن میباشند» که از کمربند خرده سیارکهای کویپر جدا گشته و در این محل به دام جاذبه زیاد زحل افتاده اند،تمام این اطلاعات را ویجر۲ که اینک از ویجر ۱ پیشی گرفته بود همراه با تصاویری حیرت انگیز از این           گردهمایی برای ایستگاه زمینی ارسال نمودو سپس در همان پروسه ایی که ویجر۱ برای تعویض مدار در پیش گرفته بود این فضاپیما هم با تکیه بر نیروی گریز از مرکز و گرفتن شتاب مورد نیاز با یک حرکت قلاب سنگی وبعد از چندین ماه رصد زحل و تحلیل داده ها و ارسال هزاران تصویر شگفت انگیز ،این سیاره را بسوی نپتون ترک نمود.(ادامه دارد)
•                                                                            kavouspadidar568@gmail.com

تلسکوپ فضایی هابل

تلسکوپ فضایی هابل که همه نام آنرابارها شنیده‌ایم، در سال 1990 توسط فضاپیمای دیسکاوری (فضاپیمای ناسا که مأمور ارسال فضانوردان و قطعات مورد نیاز به ایستگاه بین‌المللی فضایی است) در مدار زمین قرار گرفت. نام این تلسکوپ برگرفته از نام اخترشناس معروف آمریکایی، ادوین هابل است که در مورد سحابی‌ها تحقیق می‌کرد. تلسکوپ هابل یکی از معروف‌ترین و پرکاربردترین تلسکوپ‌های فضایی است و نتیجه همکاری مشترک بین ناسا و سازمان فضایی اروپا است. هابل در مدار تحتانی زمین قرار گرفته است که به آن اجازه می‌دهد عکس‌هایی با وضوح بالا، کیفیت مناسب و بدون نور پس زمینه تهیه کند. شیوه عکس‌برداری هابل مسیری کاملاً متفاوت با دوربین‌های معمولی را طی می‌کند؛ به عنوان مثال هابل به جای استفاده از فیلم‌های رنگی، از آشکارسازهای الکترونی استفاده می‌کند.
تمام فعالیت‌های هابل از پایگاهی زمینی در ناحیه گودارد(Goddard) واقع در ایالت مریلند، کنترل می‌شود. قرار است تلسکوپ فضایی جیمز وب، جانشین هابل شود که هم از نظر ابعاد و هم تجهیزات، به مراتب از هابل مجهزتر است. در فاصله سال‌های 1993 تا 2002، چهار شاتل فضایی مسئولیت جایگزینی قطعات، بروزرسانی و بهبود سیستم‌های مورد استفاده این تلسکوپ را برعهده داشتند. قرار بود هابل به دنبال ساخت تلسکوپ وب بازنشسته شود؛ ولی این گونه که از قرائن برمی‌آید مأموریت آن احتمالا شاید تا 2020 نیز تمدید شود؛ هر چند شنیده‌ها حاکی از آن است که تلسکوپ جیمز وب در سال 2018 راه‌اندازی خواهد شد. 

wormhole
@uoniverse آدرس جوین تلگرام
@uoniverse_bott ربات کانال تلگرام